Οι κυβερνώντες της ΝΔ, όπως και οι προκάτοχοί τους του ΠΑΣΟΚ, από το πρωί ίσαμε το βράδυ, μιλούν για τη δημοκρατία. Κλίνουν τη λέξη σε όλες τις πτώσεις και βάζουν μπροστά της κάθε είδους επιθετικό προσδιορισμό και κάθε μορφής καλολογικό στοιχείο, προκειμένου να της δώσουν περισσότερη έμφαση. Αυτό, βεβαίως, που δε λένε είναι ότι πρόκειται για την αστική δημοκρατία, η οποία έχει ταξικά χαρακτηριστικά και λειτουργεί με ταξικά κριτήρια. Που πάει να πει ότι λειτουργεί, αποκλειστικά, υπέρ των συμφερόντων των λίγων και των ισχυρών και κατά των δικαίων των πολλών και των αδυνάτων. Εκθειάζοντας, λοιπόν, τη «δημοκρατία» τους, ακούς να λένε: Δημοκρατία για μας σημαίνει διάλογος με όλους, σεβασμός της άλλης άποψης, αναγνώριση του δικαιώματος κάθε πολίτη και κάθε μαζικού φορέα ν' αγωνίζεται, συλλογικά, για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων. Σημαίνει, επίσης, αδιάκοπο ενδιαφέρον και διαρκή προσπάθεια του κράτους για το «κοινό καλό» και συμπεριφορά εγκράτειας και ηπιότητας των κρατικών μηχανισμών έναντι των λαϊκών διεκδικήσεων.

Αυτά στα λόγια. Γιατί στην πράξη κάνουν ακριβώς τα αντίθετα. Ο «διάλογος», αν, όταν, όπου και όπως γίνεται, δεν αποσκοπεί στην ουσιαστική ανταλλαγή επιχειρημάτων, στην αντιπαράθεση θέσεων και προτάσεων, αλλά στην επιβολή της κυρίαρχης αντίληψης των εκπροσώπων της ταξικής εξουσίας. Σεβασμός στην άλλη άποψη δεν υφίσταται, ιδιαιτέρως αν αυτή βρίσκεται στον αντίποδα της κυρίαρχης εξουσιαστικής θέσης και έρχεται σε αντίθεση και αντιπαράθεση μαζί της, οπότε, όχι μόνον δε λαμβάνεται υπόψη, αλλά εξοβελίζεται, «εις το πυρ το εξώτερον». Το δικαίωμα του λαού ν' αγωνίζεται για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων δεν αναγνωρίζεται στην πράξη και όποιοι το διεκδικούν αναγορεύονται σε «ταραξίες» και σε «εχθρούς της κοινωνίας». Οι κυβερνητικές διακηρύξεις περί «ηπιότητας της εξουσίας» αποτελούν «έπεα πτερόεντα» και αποδεικνύεται, εν τοις πράγμασι, πως η κρατική βία σε βάρος του λαού είναι συνυφασμένη με την αστική εξουσία.

Τα τελευταία γεγονότα στη Λευκίμμη της Κέρκυρας και σε χωριά του δήμου Ελλησπόντου της Κοζάνης, με τις άγριες και αιματηρές αστυνομικές επιθέσεις εναντίον των κατοίκων, έρχονται να επιβεβαιώσουν, για πολλοστή φορά, ότι η κρατική εξουσία, την οποία, τα τελευταία 4 χρόνια, διαχειρίζεται η κυβέρνηση της ΝΔ, στρέφεται, πάντα και παντού, κατά των λαϊκών δικαίων και διεκδικήσεων. Τι ζητούν οι κάτοικοι αυτών των περιοχών που ξεσηκώνονται; Την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας και το δικαίωμα στη δουλειά. Κι αντί να βρουν μπροστά τους το διάλογο, το σεβασμό, την αναγνώριση, τη συμπαράσταση, την αρωγή από το κράτος, βρίσκουν εναντίον τους την κυβερνητική συκοφαντία, τα ρόπαλα των ΜΑΤ και τις διώξεις του εισαγγελέα.

Αυτή είναι η «δημοκρατία» τους, την οποία εκθειάζουν οι κυβερνώντες, νυν και πρώην, και οι κάθε λογής υποστηρικτές του αστικού καθεστώτος. Μια «δημοκρατία» στηριγμένη στην ταξική εκμετάλλευση και στην κοινωνική αδικία, ταυτισμένη με τον αυταρχισμό και τη βία σε βάρος του αγωνιζόμενου λαού. Μια «δημοκρατία» που δεν παίρνει από βελτιώσεις και φτιασιδώματα, αλλά χρειάζεται να ανατραπεί εκ θεμελίων, για να 'ρθει στη θέση της η πραγματική δημοκρατία, που θα στηρίζει πάντα τα λαϊκά δίκαια και θα υπηρετεί μόνο τα λαϊκά συμφέροντα...