Στα υπόλοιπα τηλεπαράθυρα - όσα έχουν μείνει - τα πρόσωπα αλλάζουν. Μπορεί να είναι κάποιος που ψευτοανακρίνεται ή του ασκείται «δριμεία» κριτική, ενώ του απευθύνονται και «κοφτερές» ερωτήσεις. Οι βουλευτές και οι πολιτικοί παράγοντες που έχουν το ρόλο αυτό είναι συγκεκριμένοι. Μετριούνται στα δάχτυλα των δυο χεριών. Μεταξύ των δημοσιογραφικών «σφυροκοπημάτων» παρεμβάλλονται, φυσικά, και τα απαραίτητα κομπλιμέντα. Τα πάντα ...χρήσιμα «μα εγώ ξέρετε πόσο σας εκτιμώ». Παράλληλα, η «ηθική» και τα αποφθέγματα περισσεύουν, ιδιαίτερα όταν είναι καλεσμένοι αυτοί που 'χουν το ρόλο του «ασυμβίβαστου» (ο νομάρχης Ζορό, ο υστερικός βουλευτής, λάτρης της αρχαίας Ελλάδας κλπ.).

Την κοιτάει, σηκώνει το ένα φρύδι και της απαντάει: «Εγώ είμαι μάγκας. Ξέρεις πόσο με βοήθησε η γνωριμία μου με τον Τούλη, για να μη με διώξουν απ' τη δουλειά. Και μην κάνεις την έξυπνη, λες κι εσύ δεν τους ψήφισες»! Η ανταπάντηση έρχεται αμέσως: «Ποια γνωριμία σου; Εσύ δεν πήγες στο γραφείο του δεκατέσσερις φορές; Σε λίγο θα μου πεις ότι είστε και κολλητοί! Οσο για αυτά που λες για μένα, "τ' ακούω βερεσέ". Εγώ το έκανα για το παιδί μου. Πού θα 'βρισκε δουλειά με τέτοια ανεργία; Μισή ντροπή τους, μισή δική μου. Ασε και το άλλο. Μας λένε ότι οι μίζες στα μεγάλα κόμματα είναι διαφθορά. Μόνο αυτές είναι; Αυτοί οι εκβιασμοί που κάνουν σ' εμάς τι είναι;».