Γιατί και πώς η συμμαχία σε κοινωνικό επίπεδο αποτελεί τη βάση για τη συγκρότηση του ΑΑΔ Μετώπου;

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ συμμαχία της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και του χωριού εκφράζει τη θέληση και αποφασιστικότητά τους να παλέψουν για το κοινό τους συμφέρον, να εναντιωθούν πέρα από τις διαφορές τους, ενάντια στον κοινό τους αντίπαλο, τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, την εξουσία του κεφαλαίου. Το ΑΑΔΜ, ως κοινωνικοπολιτική συμμαχία, αντλεί, κατά κύριο λόγο, τη δύναμή του από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, από τις διεργασίες και ανακατατάξεις που αυτή φέρνει στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Με τη σειρά του προσδίδει μια νέα δυναμική στην ταξική πάλη, στο κίνημα και στη διαδικασία αλλαγής του συσχετισμού και των ανακατατάξεων.

ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ του 16ου Συνεδρίου, σχετικά με το ΑΑΔΜ αναφέρεται συγκεκριμένα ποιες δυνάμεις συγκροτούν το Μέτωπο. Ας το δούμε:

«Στις γραμμές του ΑΑΔΜ συμπαρατάσσονται κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ανομοιογενείς από άποψη κοινωνικής θέσης και ιδεολογικοπολιτικής στάσης:

Κοινωνικά κινήματα της εργατικής τάξης, των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου.

Κινήματα της νεολαίας και των γυναικών, της Παιδείας, της Υγείας και της κοινωνικής πολιτικής. Κινήματα για συνδικαλιστικές, δημοκρατικές, πολιτικές ελευθερίες και δικαιώματα, για τα δικαιώματα των μεταναστών, για το περιβάλλον. Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα για την ειρήνη, κινήματα στο χώρο του πολιτισμού, του αθλητισμού, της έρευνας, της επιστήμης, του αγώνα κατά των ναρκωτικών.

Πολιτικές δυνάμεις, ομάδες και κινήσεις που υποστηρίζουν την ανάγκη του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού αγώνα, την ανάγκη ενός άλλου δρόμου εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, σε αντίθεση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Επίσης, κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες, πατριώτες, δημοκράτες, προοδευτικοί άνθρωποι που συμφωνούν και θέλουν να δράσουν για τα λαϊκά συμφέροντα, σε αντίθεση με τις επιλογές των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού».

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, η συμμαχία έχει δικό της πρόγραμμα, την πολιτική πρόταση για τη λαϊκή οικονομία που επεξεργάστηκε το 16ο Συνέδριο και αναπτύχθηκε παραπέρα από την απόφαση της ΚΕ, Γενάρης 2003 «Για την πολιτική συσπείρωσης και συνεργασίας του ΚΚΕ", αλλά και με επεξεργασίες των Τμημάτων της ΚΕ και που αποτελεί τη γραμμή συσπείρωσης. Μ' αυτή την πολιτική γραμμή επιδιώκουμε τη συγκρότηση συσπειρώσεων σε κοινωνικό επίπεδο και με κινηματικό χαρακτήρα, ως τα ρυάκια του Μετώπου. Από κάτω έως τις κορυφές του κινήματος. Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και Δημοκρατικά Δικαιώματα, αποτελούν τέτοιες συσπειρώσεις που συμβάλλουν στην προώθηση της πολιτικής συμμαχιών του Κόμματος.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ, υπάρχουν παραδείγματα συγκρότησης κοινωνικών συμμαχιών χωρίς την ύπαρξη πολλών κομμάτων. Ο Λένιν αντιμετωπίζοντας το ζήτημα και με βάση τη ρωσική πείρα του 1905 τόνιζε πως «Ο "συνασπισμός" των τάξεων δεν προϋποθέτει καθόλου την ύπαρξη τούτου ή εκείνου του ισχυρού κόμματος, ούτε την κομματικότητα γενικά... Από την πείρα της ρωσικής επανάστασης γίνεται επίσης καθαρό ότι ο "συνασπισμός" του προλεταριάτου και της αγροτιάς πραγματοποιόταν δεκάδες και εκατοντάδες φορές με τις πιο διαφορετικές μορφές, δίχως να υπάρχει "οποιοδήποτε ισχυρό ανεξάρτητο κόμμα" της αγροτιάς» (Λένιν: «Απαντα», τ. 17, σελ. 39). Επίσης, και μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση και παρά το ότι αρχικά συγκροτήθηκε συμμαχία με το κόμμα των αριστερών εσέρων, στην πορεία η κοινωνική συμμαχία στο σοσιαλισμό δεν εκφράστηκε με συμμαχία κομμάτων, γιατί οι εσέροι στον εμφύλιο πόλεμο πέρασαν με την αντεπανάσταση.