Χτες, υποτίθεται, πως οι νέοι όλου του κόσμου είχαν την τιμητική τους. Ετσι τουλάχιστον ορίζει ο ΟΗΕ που έχει καθορίσει την 12η Αυγούστου ως Παγκόσμια Μέρα Νεολαίας, για ευαισθητοποίηση και δράση για τα προβλήματά της. Πέρα από τα κούφια λόγια και τις επαναλήψεις των διακηρύξεων για το «μέλλον που ανήκει στους νέους», που ακούγονται από τα χείλη εκείνων που ετοιμάζουν ένα μαύρο μέλλον για τη νεολαία, αξίζει να σταθεί κανείς και να κοιτάξει την κατάσταση της νεολαίας και με αυτή την αφορμή.

Οι νέοι σήμερα, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλο τον κόσμο, είναι τα πρώτα θύματα της επιθετικότητας του συστήματος, σε κάθε τομέα της ζωής τους: Στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, σε μία Παιδεία ταξική, προσανατολισμένη στο περιεχόμενο και στη μορφή της στην εξυπηρέτηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, που οδηγεί τελικά στην αμορφωσιά. Στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο κυνήγι του μεροκάματου, με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την ανεργία, την εργοδοτική ασυδοσία, τους μισθούς πείνας, την ανασφάλεια την οποία ο νέος καλείται να δεχτεί σαν κάτι φυσικό και δεδομένο. Στην έλλειψη του ελεύθερου χρόνου, στην απουσία κάθε επαφής με την πραγματική πολιτιστική δημιουργία, στην ανυπαρξία κάθε υποδομής για άθληση. Στον εφιάλτη των ναρκωτικών που πλασάρουν στους νέους, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στους οποίους σέρνονται πρώτοι για τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Την ίδια στιγμή, το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα φροντίζει να αποκλείσει από τα μυαλά των νέων κάθε αμφισβήτηση της κυριαρχίας του, εξαπολύοντας μια πολύμορφη ιδεολογική επίθεση, καλλιεργώντας κάλπικες αξίες και συμπεριφορές στα μέτρα του, συσκοτίζοντας κάθε φωτεινή πλευρά της Ιστορίας που ανθρώπου που μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα και έμπνευση για τη διεκδίκηση ενός καλύτερου αύριο. Στόχος, οι νέοι να συμβιβαστούν με το απάνθρωπο σύστημα που γεννά όλα τα προβλήματα, κάτι που αποτελεί και τη χειρότερη πλευρά της επίθεσης που δέχεται σήμερα η νεολαία, γιατί βάζει στο στόχαστρο το παρόν και το μέλλον.

Ωστόσο, τα ίδια τα προβλήματα δυναμώνουν την αμφισβήτηση που ενέχει η νεανική ορμή, παρά τις προσπάθειες να την πνίξουν και να τη διοχετεύσουν σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια, όπως άλλωστε έγινε και φέτος με την προσπάθεια η Παγκόσμια Μέρα Νεολαίας να πάρει χαρακτήρα «ξεπλύματος» των ευθυνών όλων εκείνων που ευθύνονται για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Η συμμετοχή των νέων που δίνουν τον τόνο στους αγώνες μαζί με τους εργαζόμενους για τα δικαιώματα στη δουλειά, ενάντια στην περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στους αγώνες για την Παιδεία, κάθε «όχι» στα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου για ένταση της επίθεσης στα δικαιώματα των λαών, δίνει μήνυμα αισιοδοξίας ότι η νέα γενιά διεκδικεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση της τύχης της. Για να αποκτήσει το μέλλον που της αξίζει, κόντρα στο μεσαίωνα που της φτιάχνουν για να «ζήσει».