Μέρος της ιμπεριαλιστικής επιχείρησης καθυπόταξης του παρόντος και, πάνω από όλα, του μέλλοντος των λαών αποτελούν οι προσπάθειες παραχάραξης της Ιστορίας, που με συστηματικό τρόπο εκδηλώνονται από τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Ο στόχος είναι προφανής. Να δηλητηριάσουν το όραμα για το μέλλον. Να συσκοτίσουν το ίδιο το μέλλον και να απονευρώσουν την προοπτική του αγώνα ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα, απαλλάσσοντας ταυτόχρονα το φασισμό - ναζισμό και συνολικά τον ιμπεριαλισμό από τα εγκλήματα που διέπραξε και σήμερα ακόμα διαπράττει κατά των λαών. Μετά, λοιπόν, το «αντικομμουνιστικό μνημόνιο» του Συμβουλίου της Ευρώπης, η σκυτάλη δίνεται τώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου, αφού προηγήθηκαν κάποιες προσπάθειες ορισμένων ευρωβουλευτών, όπως αυτών της Σοσιαλιστικής Ομάδας, προωθείται κείμενο - δήλωση που υπογράφεται από 409 ευρωβουλευτές από τα κόμματα που προαναφέραμε. Αποδεικνύεται έτσι ότι τα ιμπεριαλιστικά κέντρα λειτουργούν στη βάση ενιαίου σχεδίου συγκάλυψης των εγκλημάτων του ιμπεριαλισμού, στρώνοντας το έδαφος για την προέλαση της «νέας τάξης πραγμάτων».

Την ιστορική δικαίωση τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία επιχειρούν να την επιβάλουν, όχι τόσο για την επίδειξη της προσωρινής υπεροχής που απέκτησαν, μετά τις ανατροπές στο σοσιαλισμό και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, αλλά επιδιώκουν μέσω αυτής να βάλουν υποθήκες για το μέλλον. Η χυδαία αυτή διαστρέβλωση, που αποτελεί κλιμάκωση της προσπάθειας των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ενωση να πλαστογραφήσουν την Ιστορία, είναι μέρος του οπλοστασίου που προορίζεται για την κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού ως βάρβαρου καθεστώτος και την αποστροφή των λαϊκών συνειδήσεων από την πάλη για να ανατρέψουν τον καπιταλισμό, τη «δημοκρατία» του, δηλαδή τη δικτατορία των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Ο αντικομμουνισμός, βεβαίως, ήταν πάντα η αιχμή του δόρατος, η εμπροσθοφυλακή κάθε επίθεσης της αστικής τάξης κατά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και όλα δείχνουν πως η επίθεση αυτή θα κλιμακωθεί. Εκείνο που προσπαθούν όλοι αυτοί είναι να φράξουν το δρόμο της αναζήτησης του σοσιαλισμού, να αμαυρώσουν το όραμα για την κομμουνιστική κοινωνία, ως τη μόνη εναλλακτική λύση στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, ως αντικειμενική εξέλιξη της ιστορίας των κοινωνιών. Να καθυστερήσουν αυτή την προοπτική εμποδίζοντας την πάλη της εργατικής τάξης σ' αυτή τη ρότα.

Ομως, αποκαλύπτονται. Δείχνουν τον πραγματικό τους φόβο, που προέρχεται από την αυξανόμενη δυσαρέσκεια των λαών και τη συνειδητοποίηση από πλατιά λαϊκά στρώματα ότι η πολιτική που ασκείται στο όνομα «της ανάπτυξης» είναι το άλλοθι της λεηλασίας του κεφαλαίου στη ζωή των εργαζομένων. Αυτός είναι και ο λόγος που εστιάζουν την πολεμική τους στον Στάλιν και τη «σταλινολογία». Η επίθεση αυτή είναι επίθεση στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Αλλά ο δικός τους φόβος είναι η δύναμη της εργατικής τάξης, η απελευθερωτική δύναμη των λαών.