Ηταν μόλις πριν δύο εβδομάδες που η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με αφορμή τις δηλώσεις του προέδρου του ΕΒΕΑ, προσπαθούσε να κρύψει ότι υπονομεύει τους εργατικούς αγώνες. Η ίδια η πραγματικότητα δεν άργησε να την ξεμπροστιάσει, ακόμα μια φορά. Οι δύο επιχειρήσεις στο Θριάσιο, όπου, σύμφωνα με μαρτυρίες εργαζομένων και συνδικαλιστών, εφαρμόζεται ήδη η εκ περιτροπής εργασία, και μάλιστα στη μια περίπτωση με τη σύμφωνη γνώμη του επιχειρησιακού σωματείου (!) όπου η ΠΑΣΚΕ έχει την απόλυτη πλειοψηφία, αναδεικνύουν τις εγκληματικές ευθύνες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού για την ένταση της επίθεσης που το κεφάλαιο εξαπολύει ενάντια στην εργατική τάξη.

Οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» σε κάθε τους βήμα αποδεικνύουν πως είναι τα συμφέροντα του κεφαλαίου αυτά που επιλέγουν να προστατεύουν, να υπηρετήσουν. Η δυνατότητα του εκάστοτε εργοδότη να μειώνει τις ώρες δουλειάς και τους μισθούς, εκβιάζοντας τους εργαζόμενους, δεν προέκυψε «ουρανοκατέβατα» πριν από λίγο καιρό, αλλά φρόντισε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση να κατοχυρώσει προς όφελος του κεφαλαίου (με το Ν. 2639/98, συνεχίζοντας επάξια το έργο που ξεκίνησε ως προκάτοχός του η κυβέρνηση της ΝΔ με το Ν. 1892/90). Είναι και αυτό ένα βήμα κλιμάκωσης της αντεργατικής επίθεσης. Κλιμάκωση στην οποία η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ βάζει πλάτη.

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που διδάσκουν στους εργαζόμενους υποταγή στις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας» και τώρα τους εγκλωβίζουν στη λογική «να βάλουμε όλοι πλάτη για να περάσει η κρίση». Είναι οι δυνάμεις που χειροκρότησαν μέτρα ανακούφισης του κεφαλαίου (όπως τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ που χαρίζονται στους τραπεζίτες), την ώρα που η εργατική οικογένεια μαστίζεται απ' την ανεργία, την ακρίβεια, την ανασφάλεια. Είναι οι δυνάμεις που ήθελαν τους εργαζόμενους του ομίλου «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία» να ζητιανεύουν δάνεια για τον Λαναρά, για να τσεπώσει «ζεστό» χρήμα και - όπως και στο παρελθόν - να βάλει νέα «λουκέτα», πετώντας στο δρόμο εκατοντάδες εργάτες. Είναι οι δυνάμεις που ακόμα και όταν εξαγγέλλουν κινητοποιήσεις τις μετατρέπουν σε «τουφεκιές στον αέρα», με αιτήματα που αφήνουν στο απυρόβλητο τους πολιτικούς ενόχους των προβλημάτων.

Στον αντίποδα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούν και συμβάλλουν αποφασιστικά στην κλιμάκωση της πάλης, με όρους αντεπίθεσης. Με στόχο όχι απλά να περισώσουν οι εργαζόμενοι ό,τι ακόμα έχει μείνει όρθιο. Αλλά να οργανωθεί ο αγώνας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης. Ξεκινώντας από το ότι ο πλούτος που σήμερα υπάρχει και αυξάνεται ραγδαία, δεν μπορεί παρά να εξασφαλίσει τη βελτίωση της ζωής εκείνων που τον παράγουν. Αυτή είναι η κατεύθυνση στην οποία οι εργαζόμενοι πρέπει να χαράξουν τη δράση τους. Καιρός για χάσιμο δεν υπάρχει. Η ένταση της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου το επόμενο διάστημα είναι δεδομένη, αφού στο φόντο και της κρίσης, αυτό που έχουν ανάγκη τα μονοπώλια προϋποθέτει το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Εκμεταλλευόμενοι και εκμεταλλευτές δε θα γίνουν ποτέ «εταίροι», όπως πασχίζουν να πείσουν τους εργαζόμενους η εργοδοσία και οι συνδικαλιστικοί της εκπρόσωποι. Γιατί η πάλη μεταξύ τους είναι ανειρήνευτη. Ως την κατάργηση των εκμεταλλευτών.