Οι προτάσεις που διατύπωσαν τις τελευταίες μέρες οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Χρ. Βερελής και ο Θ. Πάγκαλος για τον ορισμό «υπερκομματικών υπουργών» που θα επιλεγούν συναινετικά από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Οι συγκεκριμένες προτάσεις των δυο κορυφαίων στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελούν ένα ακόμα εναλλακτικό σενάριο από τα πολλά που «κυοφορούνται» στους κόλπους του αστικού πολιτικού συστήματος. Ο «άτυπος» διάλογος που έχει ξεκινήσει ανάμεσα σε κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για να υπάρξει δικομματική συναίνεση για την οικονομία, διακομματικοί υπουργοί για την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων - δεν αποκλείει ακόμα και κυβερνητική συνεργασία - έρχεται για να εξυπηρετήσει αυτό που πρώτος ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, ζήτησε: «Μια ισχυρή διακυβέρνηση ικανή να φέρει σε πέρας το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων».

Η απαίτηση των μεγαλοεπιχειρηματιών σήμανε «συναγερμό» στις τάξεις των εταίρων του δικομματισμού. Πρώτα ήρθαν οι επίσημες τοποθετήσεις στελεχών της ΝΔ (Μ. Βαρβιτσιώτης, Π. Ψωμιάδης) που ζητούσαν «συνεργασία» ανάμεσα στα δυο κόμματα και ακολούθησαν οι προτάσεις Πάγκαλου και Βερελή. Αυτές οι προτάσεις και τα «εναλλακτικά» σενάρια, που ολοένα πυκνώνουν, δεν αποτελούν «προσωπικές απόψεις» κάποιων στελεχών, όπως επιχειρούν οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να τις εμφανίσουν. Η άρχουσα τάξη, εν μέσω της οικονομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, χρειάζεται «ισχυρές» κυβερνήσεις για να προωθήσουν εκείνες τις αναδιαρθρώσεις που θα εξασφαλίσουν την «ανταγωνιστική» θέση και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Μπροστά λοιπόν στον κίνδυνο να υπάρξει δυσκολία στη συγκρότηση μιας αυτοδύναμης μονοκομματικής κυβέρνησης, που θα συνεχίζει να υπερασπίζεται τα συμφέροντά της, η ντόπια πλουτοκρατία απεργάζεται διάφορα σενάρια.

Αυτό το εγχείρημά της, η αστική τάξη επιδιώκει να το «θωρακίσει» και ιδεολογικά, σπεύδοντας μέσω των πολιτικών εκπροσώπων της και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που ελέγχει, να διακηρύξει ότι «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Οταν όμως οι αστοί επικαλούνται τη «δημοκρατία», αυτό αυτόματα σημαίνει ότι αναζητούν νέους τρόπους χειραγώγησης του λαού για να μην τεθεί σε αμφισβήτηση το εκμεταλλευτικό τους σύστημα. Αυτή την επιχείρηση ήρθαν ακριβώς να στηρίξουν τα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. «Εμπόδια» σ' αυτό το εγχείρημα δεν υπάρχουν. Τα προγράμματα των δυο κομμάτων και οι στρατηγικές επιλογές τους είναι δομημένα πάνω στην εφαρμογή και προώθηση μιας αντιλαϊκής πολιτικής, έτσι όπως αυτή υπαγορεύεται από τα ευρωενωσιακά κέντρα. Μόνοι τους το ομολογούν. Τον περασμένο Σεπτέμβρη ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης είχε προτείνει συνεργασία μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αν δεν υπάρξει «αυτοδυναμία», επικαλούμενος την ιδεολογική συγγένεια ανάμεσα στα κόμματα.

Τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να παγιδευτούν από τους ελιγμούς των εταίρων του δικομματισμού. Ειδικά σε μια χρονική περίοδο που η κρίση του καπιταλισμού, θα πλήξει ακόμα πιο βάναυσα τη ζωή τους. Απέναντι στα «σενάρια» που «μαγειρεύουν» τα επιτελεία της άρχουσας τάξης, ο λαός πρέπει να απεγκλωβιστεί από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να βγει οργανωμένα και μαζικά στους δρόμους του αγώνα, οξύνοντας την ταξική πάλη και σε πλήρη ρήξη με την εφαρμοζόμενη πολιτική και την εξουσία του κεφαλαίου, να συγκροτήσει τη λαϊκή συμμαχία, που θα στέκεται εμπόδιο στην επιβολή των σχεδιασμών των κεφαλαιοκρατών και θα παλεύει για την ανατροπή του συστήματος, που γεννά και αναπαράγει την εκμετάλλευση.