Η είσοδος του 2009 συνοδεύτηκε από μια συντονισμένη επιχείρηση τρομοκράτησης των λαϊκών στρωμάτων εκ μέρους των πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης και των μέσων μαζικής ενημέρωσης που αυτή ελέγχει σε σχέση με τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Στόχος αυτής της επιχείρησης είναι να «νομιμοποιηθούν» στη συνείδηση του λαού τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, που θα εντείνουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.

Μαζί με τις αναλύσεις - απειλές, για νέο κύμα απολύσεων, για την ανάγκη περικοπής εργάσιμων ημερών και αποδοχών, για «πάγωμα» των αυξήσεων, για κατάργηση της Κυριακής-αργίας, τα επιτελεία της αστικής τάξης, έχοντας διαγνώσει τη διευρυμένη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή, προσπαθούν με κάθε τρόπο και μέσο να την εγκλωβίσουν στην αναζήτηση «λύσεων» που δήθεν θα βγάλουν τη χώρα από τα αδιέξοδα. Πρώτο σενάριο, αυτό του ανασχηματισμού της κυβέρνησης και της εισόδου νέων «άφθαρτων» προσώπων στο υπουργικό συμβούλιο. Ακολουθούν και αναπροσαρμόζονται στη βαθμίδα προβολής τους, αυτά του «μεγάλου συνασπισμού» ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και της «κεντροαριστερής συνεργασίας» ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι ηγεσίες και τα στελέχη των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», με τις ευλογίες και τη στήριξη της τάξης που υπηρετούν, πλασάρουν νέα σενάρια «διαχείρισης» του αστικού πολιτικού συστήματος. Αλλά ο καπιταλισμός δεν έχει γιατρειά από τις κρίσεις, τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους.

Ακριβώς αυτά τα εναλλακτικά σενάρια διακυβέρνησης, με την ταυτόχρονη δημιουργία κλίματος μοιρολατρίας ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα, έρχονται για να διαμορφώσουν εκείνες τις συνθήκες για να προωθηθούν με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις οι νέες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Στη νέα χρονιά το λαϊκό κίνημα θα βρεθεί αντιμέτωπο με τη συνέχιση της αντιασφαλιστικής επέλασης που προσυπογράφουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και στο λαϊκό εισόδημα θα οξυνθεί το επόμενο διάστημα, ενώ τα μέτρα καταπίεσης και καταστολής που θα χρησιμοποιήσουν οι αστικές κυβερνήσεις θα πλήξουν ακόμα περισσότερο τις λαϊκές ελευθερίες, αφού τα κόμματα της αστικής τάξης θα επιχειρήσουν να εξασφαλίσουν για το μεγάλο κεφάλαιο εκείνες τις συνθήκες ώστε να αντεπεξέλθει στις νέες συνθήκες του «ανταγωνισμού» που δημιουργούνται εν μέσω της οικονομικής κρίσης.

Ο δρόμος για να μη φορτωθεί ο λαός στις πλάτες του τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και τις ολοένα και πιο αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που επιζητεί το κεφάλαιο δεν περνάει μέσα από ανασχηματισμούς και κυβερνήσεις «άλλου τύπου». Στο χέρι των εργαζομένων είναι να κάνουν το βήμα και να απεγκλωβιστούν από τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», γυρίζοντας την πλάτη σ' όλα τα σενάρια διαχείρισης που τους «πλασάρουν», «ντυμένα» με ιδεολογήματα και αυταπάτες περί «δικαιότερης διαχείρισης» του συστήματος. Λύση προς όφελος του λαού χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια, χωρίς ανυπακοή και αντιπαράθεση με την ΕΕ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς δεν μπορεί να υπάρξει. Η αντιμετώπιση της κρίσης μπορεί να γίνει μόνο με την ανάπτυξη της μαζικής οργανωμένης εργατικής λαϊκής πάλης. Με τη συγκρότηση ενός μεγάλου λαϊκού μετώπου που θα παλέψει για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας. Το ΚΚΕ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις σ' αυτήν την προσπάθεια. Μαζί με τους εργαζόμενους, θα διεκδικεί για το λαό να καρπώνεται τον τεράστιο πλούτο που παράγει σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.