Ηρθαν όμως τα στοιχεία που έδωσαν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των υγειονομικών, ενόψει της χτεσινής παγκόσμιας μέρας της νοσηλεύτριας, για να αποδείξουν ότι οι παραγγελίες του υπουργού για επιστροφές -που δε θα ξεπεράσουν τις 300- αποτελούν «σταγόνα στον ωκεανό» των ελλείψεων του νοσηλευτικού προσωπικού, που γονατίζει τα νοσοκομεία: Από τις 25.000 κενές οργανικές θέσεις σ' όλες τις υγειονομικές μονάδες οι 12.000 είναι κενές θέσεις νοσηλευτών (ή το 34%).

Και δεν μπορούσε να λυθεί, καθώς οι ελλείψεις του προσωπικού στα νοσοκομεία είναι το αποτέλεσμα της συνολικής πολιτικής στην υγεία των κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαπενταετίας. Κύριο χαρακτηριστικό των πολιτικών των κυβερνήσεων ήταν η μη ολοκλήρωση του ΕΣΥ, που συνοδεύτηκε με την υποχρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος που λειτουργεί.

Ετσι, ενώ θα έπρεπε να γίνονται κάπου 3.000-4.000 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού το χρόνο, την τελευταία τετραετία καλύφθηκαν μόνο οι συνταξιοδοτήσεις των υγειονομικών (περίπου 1.500 το χρόνο).

Είναι η ίδια πολιτική που δημιουργεί την τρομακτική αιμορραγία δισεκατομμυρίων δραχμών προς τον κερδοσκοπικό ιδιωτικό τομέα -τα μεγάλα πιράνχας κατά την έκφραση του ίδιου του υπουργού- με τη μη εισαγωγή υψηλής τεχνολογίας στα νοσοκομεία. Αλλά και στην περίπτωση της εισαγωγής της υψηλής τεχνολογίας, υπολειτουργεί λόγω της έλλειψης του προσωπικού.

Θα έφτανε η τοποθέτηση τεσσάρων ή πέντε αξονικών -και λιγότερων μαγνητικών- τομογράφων στα νοσοκομεία του Λεκανοπεδίου Αττικής, που αν λειτουργούσαν σε εικοσιτετράωρη βάση στα πλαίσια των συγκροτημάτων θα μείωναν θεαματικά την οικονομική αιμορραγία του δημοσίου στο διαγνωστικό τομέα.

Είναι η ίδια πολιτική που μεταθέτει τη χρηματοδότηση των νοσοκομείων στα ασφαλιστικά ταμεία και ταυτόχρονα δημιουργεί τα χρέη των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές. (Ξεπέρασαν ήδη τα 106 δισ. δραχμές, παρά τη ρύθμιση χρεών ύψους 180 δισ. δραχμών πριν τρία χρόνια).

Είναι η ίδια πολιτική που επιφυλάσσει εξευτελιστικές αμοιβές για τους λειτουργούς υγείας και ταυτόχρονα δημιουργεί -και συντηρεί- φαινόμενα παραοικονομίας που αφαιμάζουν τον ασθενή και προβάλλουν τους επίορκους του Ιπποκράτη.

Μια μεταρρύθμιση που θα προάσπιζε τη λαϊκή υγεία σε όλα τα επίπεδα σημαίνει ότι πρέπει το κράτος να πληρώσει και το κόστος αυτής της αναβάθμισης.

Ομως η κυβέρνηση κινείται στη λογική του περιορισμού του κόστους και φαίνεται ότι επιδιώκει την «ένταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας στην εθνική πολιτική υγείας», όπως αναφέρει το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ.

Ας σκεφτεί ο υποψήφιος ασθενής τα -κατά την έκφραση του υπουργού- «πιράνχας», ενταγμένα στην εθνική πολιτική υγείας και ας αναλογιστεί τι τον περιμένει.

Κι ας αναλογιστεί ακόμα ότι οι αλλαγές αυτές στον υγειονομικό τομέα θα συνδυαστούν με τη λεγόμενη μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα.

Θα... κλάψουνε μανούλες, εκτός εάν οι εργαζόμενοι, με τους συνταξιούχους και τους νέους και όλα τα λαϊκά στρώματα συμπήξουν ένα μέτωπο αντίστασης και άμυνας στην ευρω-λαίλαπα που υπηρετεί η κυβέρνηση.