Τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα μετά από την ψήφιση των δύο νόμων της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης 2525/97 και 2640/98 για τα Ενιαία Λύκεια και τα Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια, ήταν πλούσια σε αγώνες με σημαντικότερες στιγμές τις μεγαλειώδεις μαθητικές κινητοποιήσεις, τις κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών και την ανάδειξη του ζητήματος της παιδείας ευρύτερα στο λαό. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με συνέπεια προς την πολιτική που εξυπηρετούν στηρίζοντας τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης της χώρας μας, προχώρησαν σε νέα πιο κατασταλτικά και αυταρχικά μέτρα, με αποκορύφωμα την ψήφιση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, που διώκει τις μαθητικές καταλήψεις ως «ιδιώνυμο αδίκημα». Η ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων σε όλο της το μεγαλείο.

Ηαπόφαση αυτή έφερε τους εισαγγελείς και τα ΜΑΤ στα σχολικά προαύλια και ήδη μετρούνται σε δεκάδες τα μαθητοδικεία που στήθηκαν σε όλη την επικράτεια. Στόχος, πρώτα και κύρια οι αγωνιστές μαθητές, κυρίως μέλη των Συντονιστικών Αγώνα, της μορφής αυτής οργάνωσης της πάλης των μαθητών, που γεννήθηκε μέσα από τους μεγάλους αγώνες αντίθεσης στην αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

Προχτές έγινε στη Λευκάδα μαθητοδικείο εναντίον 12 μαθητών, μελών του Συντονιστικού Αγώνα και καταδικάστηκαν με την ποινή της επίπληξης, ενώ την ίδια μέρα στη Λάρισα, στο 1ο Λύκειο είχαμε για πρώτη φορά την είσοδο της αστυνομίας μέσα στο σχολείο και σε ώρα μαθήματος, για να κληθούν τρεις μαθητές μέλη του 15μελούς για κατάθεση στο αστυνομικό τμήμα. Σημειώνουμε ότι την ώρα εκείνη οι μαθητές είχαν διαγωνισμούς, υποδείχτηκαν από την ίδια την υπερβάλλουσα σε ζήλο διευθύντρια - «εκπαιδευτικό» τους, ενώ βρισκόμαστε ήδη στη διαδικασία έναρξης ενός πραγματικού εξεταστικού μαραθωνίου για τους μαθητές, που αν μη τι άλλο απαιτεί κλίμα ηρεμίας.

Ειδικότερα το τελευταίο συμβάν, που έρχεται να προστεθεί στην αλυσίδα ενεργειών της κυρίαρχης πολιτικής για την τρομοκράτηση των μαθητών, έχει τη δική του ξεχωριστή ιδιαιτερότητα. Θυμίζει άλλες εποχές, όταν οι πολίτες καλούνταν στα αστυνομικά τμήματα «διά προσωπικήν των υπόθεσιν». Και το περιστατικό αυτό αναδεικνύει για άλλη μια φορά το ζήτημα της δημοκρατίας στην εκπαίδευση και το παλλαϊκό αίτημα για την κατάργηση αυτής της φασιστικής έμπνευσης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου. Το υπουργείο και η κυβέρνηση, που θέλει να παρουσιάζει ένα διαλλακτικό προφίλ κάνει ότι δεν άκουσε τίποτε για το «φόνο». Ο ίδιος ο υπουργός δηλώνει ότι βλέπει με συμπάθεια τους μαθητές, μόνο που για το ιδιώνυμο δεν έχει κάνει το παραμικρό, αντίθετα το υλοποιεί και το εφαρμόζει ακόμα πιο δραστικά. Γι' αυτό η συντονισμένη πάλη για την κατάργηση του ιδιώνυμου αποτελεί άλλη μια πλευρά του συνολικότερου αγώνα του λαϊκού κινήματος για μια παιδεία που θα ανταποκρίνεται στα συμφέροντά του.