Χτες συμπληρώθηκαν 6 χρόνια από την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στο Ιράκ και στις 24 Μάρτη, 10 χρόνια από τη φονική επιδρομή και κατοχή στη Γιουγκοσλαβία. Οι δύο αυτές μαύρες επέτειοι καταδεικνύουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το ταξικά απάνθρωπο, αποκρουστικό πρόσωπο του ιμπεριαλισμού, δηλαδή του καπιταλισμού στην περίοδο της σήψης του. Οι άδικοι αυτοί πόλεμοι πραγματοποιήθηκαν από τους φονιάδες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τη συμμετοχή όλων των αστικών κυβερνήσεων συντηρητικών και κεντροαριστερών με το πρόσχημα της... υπεράσπισης των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας ήταν η «εθνοκάθαρση», στο Ιράκ το «δικτατορικό καθεστώς του Σαντάμ και η ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής». Πίσω και από τα δύο ιμπεριαλιστικά εγκλήματα δε βρίσκεται τίποτε άλλο παρά τα οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Μια απλή και μόνο ματιά στο χάρτη το αποδεικνύει, από το πώς έχουν διαμορφωθεί οι «δρόμοι» της ενέργειας και του «μαύρου χρυσού».

Οι αστικές κυβερνήσεις, με «πρώτο βιολί» τις ΗΠΑ, αλλά με καθόλου δευτερεύουσα συνενοχή των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών μέσω μιας καλολαδωμένης προπαγανδιστικής μηχανής, πλάσαραν στους λαούς το παραμύθι της δήθεν ευαισθησίας για τις μειονότητες (παράδειγμα Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου) ή της δήθεν «πρόληψης» και του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» μετά την 11η Σεπτέμβρη του 2001. Τότε χτύπησαν, το Νοέμβρη του 2001, το Αφγανιστάν και, το Μάρτη του 2003, το Ιράκ. Ο «δημοκρατικός» Κλίντον σκότωνε το '99 στη Γιουγκοσλαβία και του «κρατούσαν το φανάρι» οι Σρέντερ, Ζοσπέν, Μπλερ, Ντ' Αλέμα και η κυβέρνηση Σημίτη του ΠΑΣΟΚ. Το 2003 ήταν ο «ρεπουμπλικάνος» Μπους, τον οποίο επίσης στήριξαν, παρά τα τσαλίμια, και όλοι οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές. Και στον ένα και στον άλλον πόλεμο τα σχέδια είχαν καταστρωθεί πολύ πριν την τελική τους φάση, με βάση τα συμφέροντα των πολυεθνικών του κεφαλαίου. Για το ότι η μεγαλύτερη βάση των ΗΠΑ εκτός εδάφους της, η Μποντστίλ, θα κατασκευαζόταν στα «ακαθόριστα σύνορα» μεταξύ του μετέπειτα «ανεξαρτητοποιημένου» Κοσσυφοπεδίου και της ΠΓΔΜ και στο πέρασμα των αγωγών της ενέργειας από την Ανατολή στη Δύση, ήταν αρχικά σχεδιασμένο. Επίσης είναι φανερό πως οι πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ συνέβαλαν στην παραπέρα προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων για την κυριαρχία στην Ευρασία και την Ευρεία Μέση Ανατολή.

Το ζήτημα δεν είναι να μείνουμε στις διαπιστώσεις, αλλά ιδιαίτερα οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα να βγάλουν συμπεράσματα, να σταθμίσουν τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων. Είναι, για παράδειγμα, πολύ διδακτικό να θυμηθούμε ότι στο μακελειό της Γιουγκοσλαβίας τα αστικά κόμματα ΠΑΣΟΚ (τότε στην κυβέρνηση) και ΝΔ, στήριξαν ενεργά το ΝΑΤΟ, ή οι οπορτουνιστές του Συνασπισμού, που «πατούσαν σε δύο βάρκες», πρόβαλλαν τα ιδεολογήματα του ιμπεριαλισμού περί «χασάπη Μιλόσεβιτς» και ζητούσαν «ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες». Το ΚΚΕ σταθερά και αταλάντευτα από την πρώτη στιγμή δε διάλεξε ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Κάλεσε τον ελληνικό λαό σε ξεσηκωμό, συνέβαλε ώστε να μπουν εμπόδια στις επιχειρήσεις (χαρακτηριστικότερο το παράδειγμα των κομμουνιστών της Θεσσαλονίκης, που πρόταξαν τα στήθια τους για να σταματήσουν τα ΝΑΤΟικά τρένα) και βλέποντας τις αιτίες των πολέμων στον ταξικό χαρακτήρα του συστήματος σάλπισε και σαλπίζει το μήνυμα της αντίστασης και αντεπίθεσης κόντρα στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, το μονόδρομο για να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά.