Ενα όργιο αποπροσανατολισμού και σκανδαλολογίας βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις μέρες. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δηλαδή οι μεγαλοκατασκευαστές, εφοπλιστές και άλλοι μεγαλοεργοδότες που βρίσκονται από πίσω τους, έφτασαν σε σημείο να παρουσιάζουν τη χτεσινή ψηφοφορία για την παραπομπή ή όχι του Αριστοτέλη Παυλίδη σαν την κορωνίδα των πολιτικών εξελίξεων. Συνδέοντας το ενδεχόμενο της παραπομπής με το αδυνάτισμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας και την πιθανή προσφυγή στις κάλπες, επιχειρούν να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα σε μια ανούσια συζήτηση γύρω από τη δικομματική εναλλαγή και το χρόνο των εκλογών, κρύβοντας την πολιτική ουσία ακόμα και αυτού του υπαρκτού σκανδάλου για το οποίο υποτίθεται ότι κόπτονται. Οταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν είχε γίνει γνωστή η εξέλιξη στη Βουλή, αλλά ανεξάρτητα απ' αυτό:

Ας σκεφτούν οι εργαζόμενοι: Είναι ή δεν είναι σκάνδαλο το γεγονός ότι οι εφοπλιστές λυμαίνονται τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, απομυζώντας από τις τσέπες του λαού εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να δρομολογούν τα σαπάκια τους στις λεγόμενες άγονες γραμμές, αφήνοντας τα νησιά στο έλεος και τους ναυτεργάτες άνεργους και απλήρωτους; Ακόμα και αν ένας ή περισσότεροι πρώην υπουργοί παραπεμφθούν για την εμπλοκή τους σε σκάνδαλα, αυτό σημαίνει ότι καθαρίζει και ο κόπρος ενός συστήματος που σαν ακρογωνιαίο λίθο έχει τη σύμφυση της πολιτικής εξουσίας με το κεφάλαιο, τα συμφέροντα του οποίου υπηρετεί;

Ακόμα πιο πέρα: Τι κακό μπορεί να προκύψει για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα αν μια αντιλαϊκή κυβέρνηση υποχρεωθεί ακόμα, υπό το βάρος ενός σκανδάλου, να προκηρύξει εκλογές, όπως κινδυνολογούν αυτές τις μέρες οι κυρίαρχες δυνάμεις; Τι λόγο έχουν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και τα ΜΜΕ εν χορώ να επιλέγουν τη σκανδαλολογία σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση κάνει ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία της, τσακίζοντας εργασιακά δικαιώματα, καταδικάζοντας ολοένα και περισσότερες οικογένειες στη φτώχεια; Εχουν ή δεν έχουν συμφέρον τα κόμματα του κεφαλαίου ακόμα και να στείλουν στο εδώλιο έναν από τους εκπροσώπους τους, στο όνομα του να παρουσιάσουν δήθεν σαν «αυτοκαθαριζόμενο» το σάπιο σύστημά τους;

Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα μπορεί και πρέπει να αποκαλύψει αυτούς που στη βάση υπαρκτών σκανδάλων, για τα οποία ευθύνεται η πολιτική τους και μόνο, προσπαθούν να σύρουν τη συζήτηση μακριά από το κύριο. Που δεν είναι άλλο από το σύστημα εκείνο που παράγει και αναπαράγει τα σκάνδαλα, ακριβώς επειδή υπηρετεί το μεγαλύτερο σκάνδαλο απ' όλα: Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την αύξηση της κερδοφορίας μιας χούφτας μεγαλοεργοδοτών από την κλοπή της εργατικής δύναμης. Οι εργαζόμενοι, ο λαός, πρέπει να απαιτήσουν την τιμωρία κάθε πολιτικού που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εμπλέκεται σε κάποιο σκάνδαλο και των κομμάτων που ανήκουν. Εχοντας καθαρό όμως ότι η όποια παραπομπή, ακόμα και τιμωρία, δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα. Ο λαός είναι αυτός που έχει τη δύναμη να επιβάλει την πραγματική κάθαρση. Καθίζοντας στον πάγκο την πολιτική εκείνη και τα κόμματα που δουλεύουν για το κεφάλαιο, υπηρετούν τα συμφέροντά του.