Οι δέκα «ενέργειες» που αποφάσισαν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του ευρωενωσιακού κεφαλαίου στην προχτεσινή έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στην Πράγα είναι βγαλμένες από τα αντιδραστικά κιτάπια της Στρατηγικής της Λισαβόνας και αποτελούν μαχαιριά στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Σπεύδουν να αξιοποιήσουν την οικονομική κρίση για να εξαπολύσουν και να νομιμοποιήσουν μια χωρίς προηγούμενο επίθεση στην εργατική τάξη, η οποία, αν δεν αποκρουστεί αποφασιστικά, θα οδηγήσει σε ραγδαία επιδείνωση των όρων που δουλεύει και επιβιώνει η εργατική λαϊκή οικογένεια. Το κεφάλαιο, που ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζεται από τις κυρίαρχες δυνάμεις σαν το θύμα της οικονομικής κρίσης, βλέπει σ' αυτή μια μοναδική ευκαιρία να επιταχύνει τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, θέλοντας να κερδίσει έδαφος και να αποσπάσει ακόμα φθηνότερη εργατική δύναμη. Με στόχο από τη μια να διατηρήσει την υπερκερδοφορία του στην περίοδο της κρίσης και από την άλλη να πετύχει πολλαπλάσια κέρδη μετά το ξεπέρασμά της.

Ανάμεσα σε άλλα, στην Πράγα αποφασίστηκε η γενίκευση της εκ περιτροπής εργασίας, με μείωση των ωρών εργασίας και των μισθών, η γενναία και πολύμορφη χρηματοδότηση των μεγαλοεργοδοτών στο όνομα του να διατηρήσουν δήθεν τις θέσεις απασχόλησης, η επέκταση των προγραμμάτων της απλήρωτης δουλειάς, με τη διοχέτευση ακόμα και αυτού του πενιχρού επιδόματος ανεργίας στις τσέπες των μονοπωλίων, η αποφασιστική προώθηση της ψευτοκατάρτισης σε βάρος της πραγματικής μόρφωσης, οι εκ νέου ανατροπές στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και, βέβαια, η επιτάχυνση των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, στη βάση όσων προβλέπει η λεγόμενη ευελφάλεια.

Οι εργαζόμενοι και στη χώρα μας έχουν ήδη πείρα από την εφαρμογή τέτοιων μέτρων. Στο όνομα της κρίσης, ακόμα και υπερκερδοφόρες επιχειρήσεις έχουν μειώσει εκβιαστικά τις μέρες και τις ώρες εργασίας. Είναι ψέμα ότι αυτές οι ανατροπές θα προστατέψουν τις θέσεις εργασίας. Ηδη στην Ελλάδα, παρά τη γενικευμένη εφαρμογή της εκ περιτροπής εργασίας, που νομοθέτησε το ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζει η ΝΔ, δεκάδες χιλιάδες θέσεις δουλειάς έχουν χαθεί στη διάρκεια του περασμένου έτους, ενώ οι προβλέψεις είναι ιδιαίτερα δυσοίωνες για τους επόμενους μήνες. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα αντιδραστικά μέτρα. Δεν αποφασίζονται για να προστατευθούν οι εργαζόμενοι, αλλά για να κερδίσουν οι μεγαλοεργοδότες ακόμα φθηνότερα εργατικά χέρια.

Οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, η ίδια η ΕΕ δεν είναι οι μόνοι ένοχοι γι' αυτές τις εξελίξεις. Τεράστιες ευθύνες έχουν και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες και στη χώρα μας. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι πολλές από τις δέκα «ενέργειες» στις οποίες κατέληξε η σύνοδος της Πράγας, είτε συμπεριλαμβάνονται στα 11 κοινά σημεία που συνυπέγραψε η ΓΣΕΕ με τους εργοδότες, είτε εφαρμόζονται ήδη από την κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη ή και τη συμμετοχή του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού. Γίνεται και από αυτή την άποψη φανερό ότι για να απαντήσουν αποτελεσματικά οι εργαζόμενοι, η «μπάλα» σε όλα τα μέτωπα πρέπει να τους πάρει όλους: Τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στα Συνδικάτα, τα κόμματα του κεφαλαίου και την ΕΕ στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, με πρώτη αυτή των ευρωεκλογών.