Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της χρονιάς, γίνεται όλο και πιο ορατό ότι η επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων εντείνεται, η κατάσταση της εργατικής - λαϊκής οικογένειας χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Αυτή την πραγματικότητα δεν μπορεί να την κρύψουν ούτε τα ψίχουλα ελεημοσύνης ούτε το μπαράζ των φιλοκυβερνητικών δημοσιευμάτων και ρεπορτάζ, δεν μπορεί να το δικαιολογήσει και η ενορχηστρωμένη προσπάθεια και απειλή περί «χρεοκοπίας της οικονομίας», όταν ακόμη και στις συνθήκες κρίσης οι μεγαλοεπιχειρηματίες έχουν κέρδη, ενώ το λαϊκό εισόδημα μειώνεται συνεχώς, η Ασφάλιση δέχεται νέα χτυπήματα όπως και οι εργασιακές σχέσεις.

Η κατάθεση του πρώτου προϋπολογισμού της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι το σινιάλο γι' αυτό που θα ακολουθήσει. Μείωση μισθών και συντάξεων στο δημόσιο, καθώς το 1,5% περίπου ονομαστική αύξηση, στην πράξη σημαίνει μείωση του εργατικού εισοδήματος τη νέα χρονιά. Μείωση των δαπανών για την Ασφάλιση, την Υγεία και την Πρόνοια κατά 2,7 δισ. ευρώ ή κατά 9,7% σε σχέση με φέτος, ενώ ειδικά για την κρατική επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων η μείωση φτάνει το 12,4%. Δίπλα σε αυτά η ανεργία φουντώνει, οι απολύσεις έχουν γίνει επώδυνη καθημερινότητα. Σε πάνω από 1 εκατομμύριο υπολογίζονται οι άνεργοι, μαζί με αυτούς που είναι αλυσοδεμένοι στις «ελαστικές μορφές απασχόλησης». Στη στρατιά αυτή έρχονται να προστεθούν οι περίπου 30.000 εργαζόμενοι των stage, οι δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχοι έργου και χρόνου που με το τελευταίο νομοσχέδιο θα παραμείνουν όμηροι της κυβέρνησης, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της.

Και ενώ οι εργαζόμενοι δέχονται καταιγιστική επίθεση σε όλα τα μέτωπα, οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, σε Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα όχι μόνο σηκώνουν «λευκή σημαία», αλλά, ακόμα χειρότερα, σπεύδουν στο διάλογο - απάτη για το Ασφαλιστικό, διαβουλεύονται με τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση πώς θα ενταφιάσουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται η χρυσή εφεδρεία της πλουτοκρατίας. Παντού, στη ΓΣΕΕ, στην ΑΔΕΔΥ, σε Ομοσπονδίες, οι γνωστές πλειοψηφίες απέρριψαν την πρόταση του ΠΑΜΕ, των ταξικών δυνάμεων για προκήρυξη πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας μέσα στο Δεκέμβρη. Παντού, στα σωματεία, ακόμα και εκεί που το μαχαίρι της εργοδοσίας φτάνει στο κόκαλο, απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τους αγώνες. Παντού και με σύστημα καλλιεργούν κλίμα αναμονής, αποθαρρύνουν τους εργαζόμενους, με πείσμα σαμποτάρουν την οργάνωση της πάλης.

Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι επικίνδυνος για την εργατική τάξη. Θα γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνος και διαλυτικός ο ρόλος του, όσο οξύνεται η αντεργατική επίθεση, όσο κορυφώνονται οι ταξικές αντιθέσεις. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεκόψουν ακόμα πιο αποφασιστικά από τις δυνάμεις του «κοινωνικού εταιρισμού», να τους κάνουν στην άκρη. Να συμπαραταχθούν με το ταξικό κίνημα, στο δρόμο του αγώνα. Στις 17 του Δεκέμβρη, στην απεργία του ΠΑΜΕ, να συντονίσουν το βηματισμό τους με τις ταξικές δυνάμεις. Να σμίξουν κάτω από το λάβαρο της ταξικής πάλης και της διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών τους. Εκεί, σ' αυτό τον αγώνα, βρίσκεται η ελπίδα, γεννοβολάει το μέλλον.