Η Απόφαση της πρόσφατης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τη δουλειά του Κόμματος στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα αναδεικνύει τα καθήκοντα που μπαίνουν επιτακτικά για τις δυνάμεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, αλλά και για κάθε πρωτοπόρο συνδικαλιστή και εργάτη, ώστε να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν στην εργατική τάξη και το λαό να αντεπιτεθούν για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Κρίσιμο ζήτημα για την ανασύνταξη είναι η άνοδος του επιπέδου συνείδησης, οργάνωσης και πάλης της εργατικής τάξης στο ύψος των σύγχρονων απαιτήσεων της ταξικής πάλης, βασικό περιεχόμενο της οποίας είναι η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Εύστοχα σημειώνεται στην ίδια την Απόφαση: «Το βασικό περιεχόμενο της ανασύνταξης είναι η προετοιμασία και οργάνωση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για αποφασιστική αναμέτρηση με τα μονοπώλια για την ανατροπή της εξουσίας τους».

Στην κατεύθυνση αυτή η Απόφαση επισημαίνει την ανάγκη πιο αποφασιστικά και ολοκληρωμένα, μέσα από την οργάνωση κάθε μικρής και μεγάλης μάχης, να αναδεικνύεται η πολιτικοποίηση της πάλης ως προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα και των οικονομικών αγώνων. Οσο οι εργάτες δε στρέφουν την πάλη τους στην αιτία που γεννά τη φτώχεια και την εξαθλίωση για να την καταργήσουν, θα περιορίζονται απλά στη διεκδίκηση καλύτερων όρων πώλησης της εργατικής δύναμης, γεγονός που διαιωνίζει την εκμετάλλευση, βάζει εμπόδια στην προοπτική λύσης των προβλημάτων τους, ικανοποίησης των αναγκών των οικογενειών τους. Η δυναμική των μικρών και μεγάλων αγώνων στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές, για την προστασία των ανέργων, για μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας, ενάντια στις απολύσεις κ.λπ., θα ενισχύεται όσο περισσότερο οι εργάτες κατανοούν ότι κάθε τους πρόβλημα γεννιέται από την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Ετσι θα δυναμώνει και θα ωριμάζει ταξικά η συνείδηση της εργατικής τάξης. Θα φωτίζονται οι αιτίες των προβλημάτων και η διέξοδος, η ανάγκη να κοινωνικοποιηθούν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, η ανάγκη για κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Ετσι, το ζήτημα της κατάργησης της εξουσίας των μονοπωλίων αναδεικνύεται σε ζήτημα πρώτης γραμμής σήμερα, μαζί με την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας, της λαϊκής οικονομίας, τον άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Εξίσου κρίσιμο ζήτημα είναι η ενίσχυση της συντονισμένης αντιμονοπωλιακής δράσης της εργατικής τάξης, της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων. Ολων, δηλαδή, των λαϊκών στρωμάτων που βλέπουν τα προβλήματά τους να οξύνονται από την κυριαρχία των μονοπωλίων, την πολιτική που αντιμετωπίζει τις λαϊκές ανάγκες ως «κόστος» και βαρίδι που εμποδίζει τη διασφάλιση της μέγιστης δυνατής κερδοφορίας των πολυεθνικών. Μπαίνει όλο και πιο καθαρά το δίλημμα «ή με το λαό, ή με τα μονοπώλια».

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η Απόφαση της Συνδιάσκεψης αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο που πρέπει να μελετηθεί και να αξιοποιηθεί από τις δυνάμεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, από τις πρωτοπόρες ριζοσπαστικές δυνάμεις στο λαϊκό κίνημα που αγωνίζονται μαζί με τους κομμουνιστές. Να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για τη διαμόρφωση αιτημάτων που θα υπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, κόντρα στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Για την απεμπλοκή των εργατικών μαζών από τις δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου», συνολικά του κεφαλαίου.