Η ΕΕ πρωτοστατεί στη συντονισμένη επιχείρηση των ιμπεριαλιστικών κέντρων να ξαναγράψουν την Ιστορία. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, που στοχεύει ευθέως στην εργατική τάξη και στα λαϊκά κινήματα, θεσμοθετείται επίσημα ο αντικομμουνισμός και συκοφαντείται ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε. Η προαναγγελία συγκρότησης στις 21 Απρίλη, στο Ευρωκοινοβούλιο, μιας αντικομμουνιστικής «ομάδας εργασίας», με διακηρυγμένο στόχο την «ανάπτυξη μιας κοινής αντίληψης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών καθεστώτων, συμπεριλαμβανομένου του κομμουνιστικού καθεστώτος της ΕΣΣΔ», αποτελεί νέο επικίνδυνο βήμα. Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι διαμορφώνουν τη βάση, πάνω στην οποία θα επιχειρήσουν να στήσουν ένα παραπέρα αντιδραστικό νομικό πλαίσιο για την ποινικοποίηση της ταξικής πάλης, των εργατικών και των λαϊκών κινημάτων, της δράσης των κομμουνιστικών κομμάτων.

Η «πρωτοβουλία» αυτή αποτελεί συνέχεια μιας εκστρατείας για την εξίσωση κομμουνισμού - ναζισμού, προκειμένου να δηλητηριαστούν οι συνειδήσεις των λαών, ιδιαίτερα της νεολαίας που τη θεωρούν και πιο «εύκολη υπόθεση» επειδή δεν έχει γνωρίσει και την ιστορία της πάλης των λαών και της ΕΣΣΔ κατά του φασισμού και ναζισμού, αλλά και την περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού, τη συμβολή του στη βελτίωση της ζωής των λαών. Πιστεύουν ότι η πραγματική Ιστορία έχει ξεχαστεί και ας υπάρχει η συνέχειά της από τα λαϊκά κινήματα και το κομμουνιστικό κίνημα. Αυτό θέλουν να τσακίσουν στις συνειδήσεις. Η προσπάθεια θεσμοθέτησης του σύγχρονου αντικομμουνισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ξεκίνησε από το Συμβούλιο της Ευρώπης, με την ψήφιση στις 25 Γενάρη 2006 του κατάπτυστου και φασιστικής έμπνευσης «Αντικομμουνιστικού Μνημονίου». Ακολούθησε το αντικομμουνιστικό ψήφισμα, που εγκρίθηκε στις 2 Απρίλη 2009 από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, βάσει του οποίου προτείνεται η καθιέρωση της 23ης Αυγούστου ως «Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων».

Μ' αυτές και άλλες συντονισμένες ενέργειες, που έχουν την πλήρη πολιτική κάλυψη και καθοδηγούνται από την ΕΕ, οι στοχεύσεις των καπιταλιστικών επιτελείων είναι πολλαπλές: Πρώτον, να εξασφαλίζονται τα νώτα του συστήματος και οι εκπρόσωποί του, αντί να απολογούνται για τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, να προσβάλλουν τη θυσία αυτών που σκότωσαν το θηρίο του ναζισμού. Δεύτερο, να δίνουν συγχωροχάρτι στο ναζισμό και στα εγκλήματά του - εξάλλου ήταν σάρκα από τη σάρκα τους. Τρίτο, να επικαιροποιούν το πάντα ανοιχτό μέτωπο των αντιδραστικών δυνάμεων απέναντι στη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία, ιδεολογία και πολιτική. Τέταρτο και πιο σημαντικό, να δίνουν όπλα στη γενική επίθεση που η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της έχουν εξαπολύσει κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ώστε με τους λαούς υποταγμένους να τσακίζουν πιο εύκολα κάθε αντίσταση και κυρίως για να θωρακίζεται η εξουσία τους από μελλοντικές λαϊκές αντιδράσεις.

Ο λαός, η δύναμή του και η σοσιαλιστική προοπτική είναι αυτή που τους φοβίζει πραγματικά. Γι' αυτό και όσο κι αν προσπαθούν, δεν μπορούν να κρυφτούν. Αποκαλύπτονται και φανερώνουν ότι ο αντικομμουνισμός ήταν και παραμένει το όχημα όλων των αντιδραστικών δυνάμεων, των δυνάμεων που υπηρετούν την πλουτοκρατία και τον ιμπεριαλισμό. Παραδέχονται, ότι η κομμουνιστική ιδεολογία, η ένταση της ταξικής πάλης, η ανατροπή του καπιταλισμού και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού, όχι μόνο αποτελούν ανάγκη των καιρών αλλά στρατεύονται γι' αυτά τα ιδανικά ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι και γι' αυτό είναι υπαρκτή απειλή για το εκμεταλλευτικό σύστημα.