Η εκτίμηση της ίδιας της κυβέρνησης ότι η επίσημη ανεργία το 2011 θα εκτιναχθεί στο 14,5% προδικάζει ένα μαύρο χρόνο για τους ανέργους. Η καπιταλιστική κρίση δείχνει τα δόντια της. Μπροστά σε αυτή την αναμενόμενη εξέλιξη τι κάνει η κυβέρνηση; Ο,τι έκανε τόσα χρόνια. Παρά τη δήθεν ανησυχία της για τη διόγκωση της ανεργίας, δε δίνει δεκάρα τσακιστή για τους ανέργους. Το αντίθετο μάλιστα. Αξιοποιεί τον μπαμπούλα της ανεργίας όχι για να πάρει έστω κάποια μέτρα ανακούφισης γι' αυτούς, αλλά για να επιταχύνει προγράμματα και σχέδια στήριξης και ενίσχυσης των επιχειρήσεων.

Το πρώτο δείγμα γραφής το δίνει στο σχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού, όπου το κονδύλι για τις δαπάνες στις οποίες εντάσσεται και ο ΟΑΕΔ θα μειωθεί κατά 5,5% σε σχέση με το 2010. Δεν προβλέπεται ούτε ένα ευρώ αύξηση στο επίδομα της ανεργίας, το οποίο παραμένει στα μίζερα επίπεδα των 454 ευρώ. Ετσι, ο ΟΑΕΔ θα παραμείνει στην ίδια κατεύθυνση που λειτουργούσε μέχρι σήμερα. Να υπηρετεί, δηλαδή, τις ανάγκες των επιχειρήσεων και όχι τις ανάγκες των ανέργων. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις το 37% των συνολικών δαπανών του Οργανισμού πηγαίνει για επιδόματα, όταν το υπόλοιπο 63% κατευθύνεται σε πάσης φύσεως προγράμματα τα οποία καταλήγουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στις επιχειρήσεις. Ούτε είναι τυχαίο ότι η κρατική χρηματοδότηση περιορίζεται στο 20% περίπου των συνολικών του εσόδων, ενώ τα δύο από τα τρία ευρώ των εσόδων του Οργανισμού προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων. Αλλά ακόμα και αυτά δεν αποδίδονται. Μεγάλο μέρος παρακρατείται από το ΙΚΑ για να καλύψει τις ανάγκες του, εξαιτίας της υποχρηματοδότησής του και της τεράστιας εισφοροδιαφυγής.

Και ενώ ο ΟΑΕΔ το 2011 δε θα διαθέσει ούτε ένα επιπλέον ευρώ για τους ανέργους, ενώ η επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό δεν ξεπερνά το 0,4% του ΑΕΠ, η κυβέρνηση ετοιμάζει μια ντουζίνα προγράμματα για τις επιχειρήσεις. Ηδη εγκρίθηκε πρόγραμμα μαμούθ που θα φτάσει σχεδόν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ, για να ενισχυθεί η μεγαλοεργοδοσία, με επιχορήγηση ασφαλιστικών εισφορών 200.000 εργαζομένων. Δηλαδή, η κυβέρνηση φροντίζει πώς θα «ελαφρύνει» το κεφάλαιο από το «εργατικό κόστος» και όχι πώς θα ελαφρύνει τα βάσανα των ανέργων.

Το χειμώνα που έρχεται και τους μήνες που θα ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι και ειδικά οι άνεργοι, θα βρεθούν αντιμέτωποι όχι μόνο με τις συνέπειες που φέρνει η απώλεια της δουλειάς τους, με την επίθεση της εργοδοσίας, αλλά και με μια βαθιά αντεργατική πολιτική, η οποία αναζητεί την έξοδο από την κρίση στην πλάτη τους. Γι' αυτό η μόνη διέξοδος από τον Καιάδα όπου τους καταδικάζει η καπιταλιστική κρίση και η κυβερνητική πολιτική είναι η οργάνωση του αγώνα, η σθεναρή διεκδίκηση μέτρων για την ανακούφιση των ανέργων και των οικογενειών τους, η πάλη για επιδόματα ανεργίας, ασφάλιση κλπ. σε όλους που να καλύπτουν τις ανάγκες τους. Η οργάνωση στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, η συμπόρευση με το ΚΚΕ, ώστε να δυναμώνει και τον αντιμονοπωλιακό δρόμο πάλης για τη λαϊκή εξουσία, όπου εργαζόμενοι και άνεργοι θα κόψουν το «γόρδιο δεσμό» της ανεργίας, οργανώνοντας την οικονομία και την κοινωνία προς το συμφέρον τους, χωρίς την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής και καπιταλιστές εκμεταλλευτές.