Οταν η κυβέρνηση αποφάσιζε την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, ως προπαγανδιστικό αντιπερισπασμό χρησιμοποίησε τον ισχυρισμό ότι κατάφερε - στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα - να «σώσει» τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Δεν πέρασαν έξι μήνες και οι μισθοί και τα μεροκάματα - μετά τις συντάξεις - ρίχνονται βορά στις ορέξεις του κεφαλαίου. Η απαίτηση των κεφαλαιοκρατών ξεκάθαρη. Κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Ενδιάμεσα, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού με την υπογραφή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, οι κατώτεροι μισθοί και τα κατώτερα μεροκάματα πάγωσαν για τρία τουλάχιστον χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2012 θα χάσουν περίπου το 20% της αγοραστικής τους αξίας. Ετσι ρίχνοντας τους κατώτερους μισθούς και καταργώντας τις κλαδικές συμβάσεις οδηγούν το εργατικό εισόδημα στα Τάρταρα, εξασφαλίζουν για τη μεγαλοεργοδοσία τις ιδανικότερες συνθήκες εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, που μπορούσε ποτέ να έχει.
Και ενώ η απόφαση είναι ειλημμένη, ενώ στο επικαιροποιημένο μνημόνιο ρητά ορίζεται ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερισχύουν των κλαδικών, κυβέρνηση, υπουργείο Εργασίας και ΜΜΕ που στηρίζουν το μνημόνιο, έστησαν ένα ακόμα παιχνίδι στις πλάτες των εργαζομένων. Καμώνονται ότι «διαπραγματεύονται» με την τρόικα, ότι «διαφωνούν», ότι «αντιστέκονται» στους απ' έξω, ότι δίνουν άλλη μία μάχη... Για άλλη μια φορά κοροϊδεύουν και εξαπατούν φόρα παρτίδα το λαό. Δε διαπραγματεύονται, δεν αντιστέκονται γιατί συμφωνούν, γιατί από καιρό είναι ταγμένοι στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας, των επιχειρηματικών ομίλων, γιατί οδηγός τους είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Η «γραμμή» του υπουργείου, που καλύπτεται από την κυβέρνηση, ότι δεν σκοπεύει να δώσει με το νόμο γενική εφαρμογή στην υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, αλλά θα επιτρέπει να γίνεται στις περιπτώσεις που οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν προβλήματα και προκειμένου να προστατευτούν οι θέσεις εργασίας, είναι μια ακόμα παγίδα. Είναι ελιγμός, προκειμένου να γίνει το πρώτο βήμα. Να δοθεί δηλαδή η δυνατότητα κατάργησης των κλαδικών από τις επιχειρήσεις. Οταν όμως το γυαλί ραγίσει, όλοι γνωρίζουν ότι αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι η γενικευμένη κατάργηση των κλαδικών, η γενικευμένη μείωση των μισθών. Είναι άραγε δύσκολο - και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης - σε μια εταιρεία να δείξει ότι αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα; Και ποιος μηχανισμός κρατικός θα ελέγξει τα στοιχεία της εργοδοσίας, όταν αυτό το κράτος για χρόνια δεν εισπράττει ούτε τις βεβαιωμένες ασφαλιστικές εισφορές προς το ΙΚΑ; Σε αυτή την εξαπάτηση συμμετέχει ενεργά και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που αναπαράγει τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα της κυβέρνησης και που δεν είναι αντίθετη στην κατάργηση των κλαδικών αν πρόκειται να «σωθούν» θέσεις εργασίας. Με το ίδιο πρόσχημα υπέγραψε και την επαίσχυντη Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας...
Ενα είναι ξεκάθαρο. Είτε η κατάργηση των κλαδικών γίνει με τον τρόπο που καταγράφεται στο μνημόνιο, είτε με τις νομικές φιοριτούρες που διατείνεται η κυβέρνηση και το υπουργείο, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Το πετσόκομμα των μισθών, η ληστεία του εργατικού εισοδήματος. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να προσπεράσουν τους ελιγμούς της κυβέρνησης, να καταδικάσουν την υπονομευτική στάση της ΓΣΕΕ και να δώσουν τη μάχη για να υπερασπίσουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Συσπειρωμένοι στα ταξικά συνδικάτα να παλέψουν για να μην περάσει η καρατόμηση των μισθών. Με τις σημαίες του ΠΑΜΕ να πάρουν μέρος μαζικά στην απεργία στις 15 Δεκέμβρη.
Feeds
