Είναι απόλυτα δικαιολογημένες οι αντιδράσεις του ελληνικού λαού για το άγριο χαράτσωμα που υφίστανται κάθε φορά που διασχίζουν τμήματα του εθνικού οδικού δικτύου. Ενα χαράτσωμα που έγινε ακόμη πιο άγριο από το 2008, αφού μόλις μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια η τιμή των διοδίων αυξήθηκε ακόμη και πάνω από 400% για κάποιες κατηγορίες οχημάτων, ενώ προβλέπεται να αυξηθούν ακόμη παραπάνω μέσα στο 2011. Ολα αυτά, βέβαια, δεν είναι τυχαία. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που παραδίνουν τον έναν μετά τον άλλον και τους οδικούς άξονες σε μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους. Είναι αποτέλεσμα της ίδιας πολιτικής με βάση την οποία τα δημόσια έργα και οι άλλες δημόσιες υποδομές ιεραρχούνται, κατασκευάζονται και λειτουργούν με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι την εξυπηρέτηση των αναγκών των εργαζομένων και της λαϊκής οικογένειας. Ετσι, ενώ ο λαός χρηματοδοτεί τα έργα από την άγρια φορολογία που υφίσταται και τα κατασκευάζει με το δικό του ιδρώτα, αναγκάζεται να τα χρυσοπληρώνει ξανά και ξανά και για τη χρήση τους.

Οι λεγόμενες συμβάσεις παραχώρησης μεταξύ κυβερνήσεων - κεφαλαιοκρατών είναι συμβάσεις λαϊκής αφαίμαξης και ληστείας. Οι ιδιωτικοί κατασκευαστικοί όμιλοι δε συμμετέχουν με δικά τους κεφάλαια στο συνολικό κατασκευαστικό κόστος παρά με κάποια ποσοστά κάτω του 10%! Ακόμη και αυτά τα ποσά, όμως, υπερκαλύπτονται είτε από τις προκαταβολές που χορηγεί στους ιδιωτικούς ομίλους το δημόσιο (π.χ. Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου), είτε τα καταβάλλει ο ίδιος ο ελληνικός λαός προπληρώνοντας τα πανάκριβα διόδια πριν ολοκληρωθούν τα έργα. Το δημόσιο, δηλαδή ο ελληνικός λαός, καταβάλλει επίσης σε «ζεστό» χρήμα το 30% - 35% του κόστους των έργων, αλλά και το κόστος των απαλλοτριώσεων. Επίσης, παραδίδονται στους ομίλους έτοιμα τμήματα αυτοκινητόδρομων (όπως ο Μαλιακός) που πλήρωσε ο λαός και τώρα μπαίνουν και εκεί διόδια. Ακόμη σε κάποιες συμβάσεις το δημόσιο εγγυάται και τα δάνεια, αλλά και τα κέρδη των ιδιωτών!

Ολα αυτά τα καταλαβαίνει καλά ο λαός και γι' αυτό διαμαρτύρεται. Ολη αυτή η ιστορία με τα διόδια είναι μία ακόμα απόδειξη του γιατί είναι επιτακτική ανάγκη οι οδικοί άξονες, συνολικά οι υποδομές της χώρας, να είναι λαϊκή κοινωνική ιδιοκτησία. Υποδομές που θα κατασκευάζονται με κεντρικό σχεδιασμό και επιστημονική μελέτη με μοναδικό γνώμονα την ικανοποίηση της ανάγκης της μεταφοράς, με ασφάλεια για όλους. Τι σημαίνει αυτό; Δε θα επιβάλλονται χαράτσια για να πηγαίνει από το σπίτι στο χωράφι ο αγρότης, δε θα πλημμυρίζουν οι δρόμοι, δε θα «πνίγονται» ολόκληρες περιοχές επειδή οι εργολάβοι που έφτιαξαν την Αττική Οδό θέλησαν να γλιτώσουν λεφτά και δεν έκαναν αντιπλημμυρικές μελέτες, δε θα παίζουν οι οδηγοί κορόνα - γράμματα τη ζωή τους επειδή η κατασκευή κάποιου οδικού άξονα δε συμφέρει οικονομικά το μεγάλο κεφάλαιο. Ο αγώνας εργατών και λαϊκών στρωμάτων σήμερα για την κατάργηση των διοδίων πρέπει να στοχεύει στο να πάρουν την ιδιοκτησία οδικών αξόνων και υποδομών από τα παράσιτα, τους κεφαλαιοκράτες.