Η αύξηση ρεκόρ των ανέργων (45,2%) μέσα σε ένα χρόνο αποτελεί την πιο τρανταχτή απόδειξη ότι το φαινόμενο της ανεργίας, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, οξύνεται και οδηγεί σε αδιέξοδο εκατοντάδες χιλιάδες εργατικές λαϊκές οικογένειες. Το Δεκέμβρη του 2010 μετράμε καταγεγραμμένους 733.645 χιλιάδες ανέργους. Πρόκειται, ωστόσο, για αριθμό που απεικονίζει μέρος της πραγματικότητας, αφού η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει φροντίσει με διάφορες αλχημείες στα κριτήρια μέτρησης της ανεργίας να «εξαφανίζει» χιλιάδες ανέργους. Οσο, μάλιστα, βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, τόσο η ανεργία θα κάνει άλματα. Χιλιάδες και χιλιάδες εργάτες και εργάτριες και οι οικογένειές τους θα οδηγούνται στην εξαθλίωση. Η ανεργία είναι φαινόμενο σύμφυτο με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, γεννιέται και θρέφεται από την ύπαρξη της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα Μέσα Παραγωγής, στις μηχανές, στα εργοστάσια, στα βαπόρια, στη γη, στις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Γεννιέται, θρέφεται και γιγαντώνεται από την αναρχία στην καπιταλιστική παραγωγή, από το γεγονός ότι η τεχνολογική εξέλιξη στα χέρια των κεφαλαιοκρατών λειτουργεί σαν μέσο για να εκδιωχθούν εργάτες από την παραγωγή, να ζουν στην ανεργία.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (όπως και η προηγούμενη της ΝΔ), μπροστά σε αυτήν τη δεδομένη εξέλιξη και με βάση το γεγονός ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το σοβαρό αυτό πρόβλημα, ανακοίνωσε νέο πακέτο προγραμμάτων δήθεν «στήριξης της εργασίας». Στην πραγματικότητα, αυτά τα προγράμματα αποτελούν ένα πλέγμα μέτρων προστασίας των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών. Δεν έχουν καμία σχέση με τη στήριξη της εργασίας, δεν έχουν καμία σχέση με την προστασία των ανέργων. Αντίθετα, ενισχύουν με τεράστια χρηματικά ποσά τους επιχειρηματίες και την ίδια στιγμή καλούν τους άνεργους μέσω των προγραμμάτων, να αποδεχτούν να ανακυκλώνουν τη φτώχεια τους, να αποδεχτούν λίγους μήνες δουλειάς με μεροκάματα της πείνας. Ταυτόχρονα, με την υλοποίηση αυτών των προγραμμάτων, όπως και με το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται για τη δημιουργία των «κοινωνικών επιχειρήσεων», η κυβέρνηση στοχεύει επιπλέον στην ακόμα μεγαλύτερη υπονόμευση των εναπομεινασών εργατικών κατακτήσεων. Οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους επιδιώκουν να αφαιρέσουν και άλλα δικαιώματα από την εργατική τάξη με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της ανεργίας, χρησιμοποιώντας ως μοχλό πίεσης την ανάγκη του άνεργου για το μεροκάματο. Στοχεύουν σε στρατιές εργατών που θα δουλεύουν χωρίς συμβάσεις, για όσο διάστημα επιθυμεί το κεφάλαιο, για όσες ώρες και με άθλια μεροκάματα, χωρίς κανένα δικαίωμα.

Σήμερα, μπροστά σε αυτές τις συνθήκες, τα μέτρα προστασίας και ανακούφισης των ανέργων που το ΚΚΕ προβάλλει και παλεύει είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία. Αποτελούν ζήτημα ύψιστης προτεραιότητας για τα ταξικά συνδικάτα, για όλη την εργατική τάξη και τους ανέργους. Ο κοινός ενιαίος αγώνας εργατών και ανέργων για άμεσα μέτρα ανακούφισης των ίδιων και των οικογενειών τους αποτελεί την ελάχιστη ασπίδα προστασίας τους. Είναι, όμως, σαφές ότι η ανεργία στο σημερινό σύστημα δεν μπορεί να λυθεί και δε θα λυθεί. Το να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος χωρίς δουλειά, το ζήτημα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς για όλους με πλήρη δικαιώματα, θα βρει τη λύση του μόνον όταν η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της απαλλαγούν μια και καλή από τους καπιταλιστές. Η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων αποτελεί μονόδρομο.