Πανελλαδική και πανυγειονομική η κινητοποίηση σήμερα. Απεργούν και κάνουν πορείες οι εργαζόμενοι και οι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «υγεία του πολίτη». Μαζί τους είναι και οι φοιτητές της ιατρικής, με αίτημα την απόσυρση αυτών των σχεδίων. Εκτός από ψευδεπίγραφα, τα σχέδια της κυβέρνησης είναι άκρως ανθυγιεινά για τους χρήστες των υπηρεσιών υγείας. Είναι εξίσου επικίνδυνα για τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους στα δημόσια νοσοκομεία. Είναι το ίδιο επικίνδυνο και για τα νοσοκομεία ως λειτουργικές μονάδες «καθώς παύουν να αποτελούν νομικά πρόσωπα», μετά την εφαρμογή των σχεδίων της κυβέρνησης. Η λογική που διαπερνάει απ' την αρχή ως τέλος τα σχέδια της κυβέρνησης είναι οι συνεχείς πληρωμές, είτε άμεσες -δηλαδή απ' τον άρρωστο- είτε έμμεσες - δηλαδή των ασφαλιστικών ταμείων. Οδηγεί σε ατέλειωτο αλισβερίσι μεταξύ των μονάδων παροχής υπηρεσιών υγείας και των επιχειρηματιών στο χώρο της Υγείας. Πρόκειται για μια «λεόντειο εταιρία», σε βάρος πάντα του δημοσίου και των ασφαλισμένων.

Αυτή η πλευρά δεν είναι τόσο ευδιάκριτη, καθώς ο κόσμος δεν έχει την εμπειρία αυτής της αγοραίας πρακτικής, που τελικά καταλήγει στον αποκλεισμό της πρόσβασης και σε αυτές τις ήδη υποβαθμισμένες υπηρεσίες του δημόσιου τομέα υγείας. Ομως στοιχεία αυτής της λογικής έχουν οι αποφάσεις του υπουργού Υγείας, για τη νοσηλεία των αλλοδαπών, όπου άνθρωποι χωρίς μοίρα στον ήλιο κλήθηκαν να πληρώσουν τα νοσήλια με την απειλή του εξιτηρίου απ' τα νοσοκομεία ή με την κλήση της Αστυνομίας. Παρά την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε ο υπουργός Υγείας επέμενε στην εφαρμογή των εγκυκλίων. Βέβαια, γιατροί, εργαζόμενοι -ακόμα και διοικήσεις νοσοκομείων- δεν εφάρμοσαν αυτές τις κατάπτυστες υποδείξεις και βρίσκουν -έστω και εμβαλωματικές - λύσεις και προσφέρουν βοήθεια σε κατατρεγμένους ανθρώπους.

Αλλά και αυτό δε φτάνει. Η δημόσια υγεία είναι μεν πρωτίστως υπόθεση των εργαζομένων στη δημόσια υγεία, αλλά όχι μόνο αυτών. Είναι υπόθεση ολόκληρου του λαού και των μαζικών του φορέων. Δυστυχώς όμως οι ηγεσίες των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) βρίσκονται σε... αφασία. Ετσι το βάρος πέφτει στα πρωτοβάθμια σωματεία και τις Ομοσπονδίες των υγειονομικών και του συνόλου των εργαζομένων. Αλλά ούτε και αυτό φτάνει. Το υπάρχον δημόσιο σύστημα υγείας νοσεί βαρύτατα. Μόνο μια γραμμή άμυνας δεν το σώζει. Στα... επείγοντα -εκτός απ' το συντονισμό- είναι η διεύρυνση και η κλιμάκωση των αγώνων για ένα σύγχρονο δημόσιο σύστημα Υγείας, πλήρως χρηματοδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό και την εργοδοσία, που θα καταργεί την εισφορά των εργαζομένων, θα παρέχει δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους εργαζόμενους, στους άνεργους, στους αλλοδαπούς εργάτες, στους αγρότες, στους αυτοαπασχολούμενους και στα προστατευόμενα μέλη της λαϊκής οικογένειας.