Ο νέος αντιλαϊκός οδοστρωτήρας κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας χτυπά ό,τι απέμεινε από τα εργασιακά δικαιώματα. Το δικαίωμα στην Υγεία και την Παιδεία έχει ήδη μετατραπεί σε ένα πανάκριβο εμπόρευμα, που η εργατική, η λαϊκή οικογένεια είναι αναγκασμένη να χρυσοπληρώσει. Οι αυξήσεις του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης από 13% στο 23%, η αύξηση στο πετρέλαιο θέρμανσης και η εξίσωσή του με το πετρέλαιο κίνησης, σε συνδυασμό με την επίθεση που έχει εξαπολυθεί στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με γενίκευση της ελαστικοποίησης της εργασίας και μισθούς πείνας, σκιαγραφούν τη νέα επίθεση κατά του εργατικού εισοδήματος. Μέσα σε αυτό το διαμορφούμενο πλαίσιο, οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα καλούνται να ορθώσουν το ανάστημά τους, να κλιμακώσουν τον αγώνα τους.

Οι κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών, που έχουν αποφασίσει οι ταξικές δυνάμεις στους χώρους της Υγείας, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στον ιδιωτικό, με αποκορύφωμα την Μέρα Δράσης και τα συλλαλητήρια στις 3 Ιούνη, αποτελούν μια πρώτη απάντηση στη διευρυνόμενη επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου. Σήμερα, 1η Ιούνη, είναι Μέρα Δράσης ενάντια στα χαράτσια στα δημόσια νοσοκομεία. Την επόμενη μέρα, 2 Ιούνη, οι Ομοσπονδίες Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και Τύπου - Χάρτου πραγματοποιούν απεργία, διεκδικώντας υπογραφή ικανοποιητικών κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Την ίδια μέρα, το ΠΑΜΕ απευθύνει κάλεσμα στα συνδικάτα των πρώην ΔΕΚΟ να πάρουν απόφαση για απεργία. Οι πρωτοβουλίες αυτές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος δείχνουν το δρόμο.

Σε αυτό το πλαίσιο, ιδιαίτερο ρόλο παίζει η οργάνωση της δουλειάς, έτσι ώστε το κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων για αντίσταση και κλιμάκωση απέναντι στις πολιτικές που χτυπάνε το λαό, να αγγίξει όσο γίνεται περισσότερους εργαζόμενους. Ολο το προηγούμενο διάστημα έχει ήδη αναπτυχθεί μια πολυσήμαντη δράση από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ και την ΟΓΕ, καθώς και τις Λαϊκές Επιτροπές Αγώνα. Πάνω σε αυτήν τη δράση, υπάρχει σήμερα η δυνατότητα να «κουμπώσουν» και οι νέες δραστηριότητες, οι οποίες και μπορούν να βασίζονται σε δύο κεντρικούς άξονες: Δουλειά στη γειτονιά και δουλειά στους τόπους δουλειάς. Εκεί, δηλαδή, που ζει και εργάζεται η πλατιά πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων. Μέσα εκεί, είναι δυνατόν να αναπτυχθούν πολύπλευρες δραστηριότητες, με εξορμήσεις και συζητήσεις, με μαζική δουλειά στους χώρους που συγκεντρώνεται και συζητά ο λαός.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Οτι σήμερα υπάρχουν όλες εκείνες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για να ανοίξει πλατιά η συζήτηση σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε γραφείο για την απάντηση στα μέτρα. Κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια, ακριβώς λόγω της σφοδρότητας της επίθεσης, κατανοεί πως το τίμημα της κρίσης καλείται να το πληρώσει η ίδια. Η αντίσταση και η αντεπίθεση, η κλιμάκωση του αγώνα είναι μονόδρομος για την υπεράσπιση της ίδιας της ζωής της εργατικής και λαϊκής οικογένειας. Υπάρχουν, λοιπόν, όλες οι προϋποθέσεις, ώστε η σημερινή αγανάκτηση και οργή που έχει κατακλύσει τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, να μετατραπεί σε συνειδητό, οργανωμένο ταξικό πολιτικό αγώνα, που θα έχει στόχο και προοπτική. Μόνον όταν η κλιμάκωση του αγώνα συνδεθεί, όχι μόνο με τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα, αλλά και με την ανάγκη της προοπτικής που μπορεί να αποκτήσει το λαϊκό κίνημα, υπάρχουν οι δυνατότητες να μπολιαστούν νέες δυνάμεις στην ταξική πάλη.