Ο τελευταίος κρατικός προϋπολογισμός σε δραχμές και ο πρώτος που εκφράζεται και σε Ευρώ συζητείται ήδη στην Επιτροπή της Βουλής. Για την ακρίβεια, η Επιτροπή της Βουλής, και στη συνέχεια η ολομέλεια του Σώματος, καλείται να αποδεχτεί ή να απορρίψει αποφάσεις, που έχουν εγκρίνει διάφορα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας, η Νομισματική Επιτροπή κλπ. Εκεί συζητούνται και αποφασίζονται τα βασικά μεγέθη, όχι μόνο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2001, αλλά και των επόμενων. Στη συνέχεια, η «συνταγή» δίνεται στους Ελληνες πολιτικούς υπαλλήλους της πλουτοκρατίας, στους διάφορους επίσης «τεχνοκράτες», οι οποίοι της δίνουν το κατάλληλο σχήμα, το οποίο και παρουσιάζουν ακολούθως στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Ο προϋπολογισμός, βέβαια, δεν είναι ένα στενά λογιστικό ζήτημα οικονομικών προσθαφαιρέσεων. Πρόκειται για βαθιά πολιτικό ζήτημα και η θέση που παίρνει κάθε πολιτική δύναμη έχει να κάνει με τις επιλογές της στο κεντρικό ζήτημα: Υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων ή υπεράσπιση των συμφερόντων του μονοπωλιακού κεφαλαίου; Με βάση τις Θέσεις του, το ΚΚΕ επισημαίνει ότι η χώρα μας έχει όλες τις δυνατότητες μιας ανάπτυξης για το λαό, υποστηρίζουμε ότι μπορεί να σταθεί στα πόδια της, να διαμορφώσει και αναπτύξει μια λαϊκή οικονομία. Προϋπόθεση, όμως, για μια τέτοια πορεία είναι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της και τα βασικά μέσα παραγωγής της να περάσουν στην ιδιοκτησία της κοινωνίας και όχι να τα λυμαίνονται μια χούφτα ντόπιοι και ξένοι κεφαλαιοκράτες. Αντίθετα, αυτά πρέπει να μπουν στην υπηρεσία ανάπτυξης της λαϊκής οικονομίας, που στόχο θα έχει την ευημερία του λαού, σε αντίθεση με τη σημερινή οικονομική ανάπτυξη, που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.