Μέρα τη μέρα και καθώς πλησιάζουμε στην κατάθεση των επαίσχυντων μέτρων στη Βουλή, κορυφώνεται η επιχείρηση παραπληροφόρησης των εργαζομένων. Η διαπραγμάτευση και οι «κόκκινες γραμμές» αποδείχτηκαν τα δίχτυα που άπλωσε η συγκυβέρνηση με την αναφανδόν στήριξη της πλουτοκρατίας και των μέσων ενημέρωσης που έχουν στην κατοχή τους, για να παγιδεύσουν τα λαϊκά στρώματα, να τα τρομοκρατήσουν και να εξουδετερώσουν κάθε αντίστασή τους. Στην πραγματικότητα, για 4 και πλέον μήνες είχαμε όχι διαπραγμάτευση όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά μια απροκάλυπτη μεθόδευση. Και δε θα μπορούσαμε να είχαμε κάτι άλλο, αφού ούτε μεταξύ τους τα κόμματα της συγκυβέρνησης, ούτε στο σύνολό της η κυβέρνηση με την τρόικα, δεν είχαν τίποτα ουσιαστικό να διαπραγματευτούν. Γιατί όλοι τους, είναι από την άλλη πλευρά του χαρακώματος, ενάντια στα εργατικά συμφέροντα. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να «τσιμπήσουν», δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις διαπραγματεύσεις, από μια κυβέρνηση με μάστερ στην κοινωνική εξαπάτηση.

Αλλωστε, τα γεγονότα είναι αμείλικτα. Το αντεργατικό πακέτο, ολάκερο και χωρίς την ελάχιστη έκπτωση, «κλείδωσε» και προωθείται προς εφαρμογή. Το ύψος της αφαίμαξης που επιβάλλεται στο λαό φτάνει τα 13,5 δισ. ευρώ για την επόμενη διετία, χωρίς να υπολογιστούν τα αντιλαϊκά χαράτσια που ήδη επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Συντάξεις, εφάπαξ, μισθοί μπαίνουν για άλλη μια φορά στην κλίνη του Προκρούστη. Από τη λαίλαπα αυτή δε γλιτώνουν ούτε οι απόμαχοι αγρότες των 360 ευρώ! Στην Κοινωνική Ασφάλιση ρίχνουν τη χαριστική βολή. Η φορολόγηση των λαϊκών νοικοκυριών έφτασε στο απόγειό της.

Είναι δηλαδή το ίδιο ακριβώς πακέτο, και ακόμα πιο επώδυνο, απ' αυτό που είχε προδιαγραφεί με το 2ο Μνημόνιο πριν ακόμα από τις εκλογικές αναμετρήσεις του Μάη και του Ιούνη. Αποδεικνύεται έτσι, για πολλοστή φορά, ότι όσο οι εργαζόμενοι υποκύπτουν στα τρομοκρατικά διλήμματα, όσο στο όνομα του μικρότερου κακού κάνουν πίσω, τόσο πιο μεγάλο είναι το τίμημα. Οσο, συνεχίζουν να τρέφουν αυταπάτες και να ελπίζουν ότι αν συμβιβαστούν κάτι μπορεί να περισώσουν, θα ματώνουν ακόμα περισσότερο. Να γιατί χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας. Ο μόνος δρόμος είναι της αντίστασης και της σύγκρουσης, για να μην περάσουν τα μέτρα, να οργανωθεί ο αγώνας για να αχρηστευθούν στην πράξη και σε αυτή την κατεύθυνση η απεργιακή κινητοποίηση κατά την κατάθεση και συζήτηση των μέτρων, στην οποία καλούν τα 8 Εργατικά Κέντρα και οι 13 Ομοσπονδίες μπορεί να δώσει νέα ώθηση στη λαϊκή πάλη.