Μια κοινωνία του τρόμου για το λαό είναι αυτή που... οραματίζονται. Αυτό αποδείχνουν, πλέον, οι τελευταίες εξελίξεις με την ανακοίνωση της «τρομονομοθεσίας» από την κυβέρνηση. Το χτίσιμο αυτής της κοινωνίας, που θα θέτει σε ομηρία κι αυτές τις αστικές δημοκρατικές ελευθερίες, έχει αρχίσει να πραγματοποιείται μεθοδικά τα τελευταία χρόνια. Αρχισε με τη Συμφωνία Τρέβι, τη Συνθήκη Σένγκεν, τη θεσμοποίηση του ηλεκτρονικού φακελώματος, το χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τις αυταρχικές αστυνομικές πρακτικές, τα αστυνομικά μπλόκα. Συνεχίστηκε με την επικράτηση της ασυδοσίας της κυβέρνησης και των μεγάλων συμφερόντων στον τομέα της ενημέρωσης, όπου φαλκιδεύτηκε το δικαίωμα του λαού σ' αυτήν. Μετά ήρθαν οι συμφωνίες δικαστικής συνδρομής και αστυνομικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, με τις οποίες δίνεται η δυνατότητα στην υπερδύναμη να επεμβαίνει, και τυπικά, στον κρατικό μηχανισμό της χώρας. Το κατασκοπευτικό δίκτυο Εσελον, το καθεστώς τρόμου και εκμετάλλευσης, που ήδη υπάρχει σε βάρος των μεταναστών και των προσφύγων και αναμένεται να ενταθεί μετά την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου από την κυβέρνηση στη Βουλή. Στα «σκαριά» βρίσκεται νομοσχέδιο, το οποίο φιλοδοξεί να καταστήσει ...αόρατες τις διαδηλώσεις.

Οι αλλαγές στην ποινική νομοθεσία, με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας, αποτελούν το όπλο, που πυροβολεί κατ' ευθείαν στην καρδιά του όλο το σύστημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ακόμα και αυτό, που έχει κατοχυρώσει η κατεστημένη τάξη. Μια τάξη, που έχει αποφασίσει ότι το δικαίωμά της, να μην αισθάνεται ανασφαλής, θα το επιβάλει με την ωμή βία. Ετσι, προσπαθεί να μετατρέψει έστω και αυτό το δικό της Ποινικό Δίκαιο σε όργανο επιβολής μιας αυταρχικής δημόσιας τάξης.

Το γιατί, φαίνεται από την καθημερινή ζωή μας. Το δικαίωμα στην απεργία οδηγείται σε κατάργηση, με το να κηρύσσεται σχεδόν κάθε απεργία παράνομη και καταχρηστική από τα δικαστήρια. Το δικαίωμα του συνδικαλισμού, που έχει κατοχυρωθεί με αγώνες και αίμα, οι κρατούντες θέλουν να το μεταβάλουν σε ιστορικό φαινόμενο. Κάτι από το παρελθόν, που, σήμερα, είναι εκτός μόδας. Τόσα χρόνια, τα αστικά ΜΜΕ συκοφαντούσαν κάθε κινητοποίηση. Ακόμα και με τη δράση κουκουλοφόρων. Εστησαν «αγροτοδικεία» και έστειλαν χιλιάδες αγρότες στα δικαστήρια για παρακώλυση συγκοινωνιών.

Δικαίωμα. Η λέξη αυτή φαίνεται ότι θα οξύνει την ταξική αντιπαράθεση. Η αντιπαράθεση αυτή έρχεται. Οι κρατούντες τη βλέπουν από μακριά, να τους κουνά το χέρι απειλητικά. Ξέρουν ότι η πολιτική τους, που «εκτελεί» λαϊκές κατακτήσεις δεκαετιών, θα προκαλέσει κοινωνικές αντιστάσεις. Θέλουν να τις περιορίσουν, να τις καταστείλουν. Το λαϊκό κίνημα πρέπει να γίνει δυσκίνητο. Να περιοριστεί η δράση του. Το δικαίωμα των κρατούντων, να νομοθετούν για την τάξη τους, γίνεται πράξη. Το δικαίωμα των εξουσιαζομένων, να αμφισβητούν, να αγωνίζονται, μπαίνει σε καθεστώς κατάργησης με πρακτικές και με το νόμο. Θα τους αφήσουμε;