Οι πιστολιές που έπεσαν τα δύο βράδια του Οκτώβρη του 1999 - απ' τα χέρια του ρατσιστή Καζάκου - στο κέντρο της Αθήνας, ήρθαν με τον χειρότερο τρόπο να επιβεβαιώσουν ό,τι τότε με συστολή ψιθύριζαν οι πλέον «καχύποπτοι» αυτού του τόπου. Οτι, δηλαδή, η κοινωνία μας, παρότι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη κάποτε στα ζητήματα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς, αρχίζει να αλλάζει στάση, αρχίζει να αλλάζει συμπεριφορά. Είχαν βεβαίως προηγηθεί κι άλλα κρούσματα ρατσιστικής συμπεριφοράς σε πολλές περιοχές της χώρας, τα οποία ωστόσο αντιμετωπίζονταν ως μεμονωμένα περιστατικά, όπως ακριβώς έγινε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί και το «φαινόμενο Καζάκου». Μόνο που ήταν τόσο βαρύς ο αχός απ' αυτές τις πιστολιές, τόσοι οι θάνατοι και τέτοιοι οι τραυματισμοί των μεταναστών - θυμάτων, που δεν άφηναν κανένα περιθώριο συγκάλυψης. Ο ρατσισμός είναι εδώ, υπάρχει δίπλα μας κι απειλεί όλους! Μόλις προχτές ήρθαν ειδικές έρευνες και δημοσκοπήσεις να κατατάξουν την Ελλάδα πρώτη σε όλη την Ευρώπη, σε κρούσματα ρατσισμού και στάσεις ξενοφοβίας!

Είναι σίγουρα η πρώτη φορά που στην Ελλάδα, η προχτεσινή Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στον ρατσισμό «γιορτάστηκε» με τόσο θλιβερά στοιχεία και συμπεράσματα γι' αυτήν. Ηταν ωστόσο μια ακόμα μέρα, που από πολλούς έγινε προσπάθεια να κρατηθεί η μνήμη μακριά απ' τους λόγους και τις αιτίες που διαμόρφωσαν αυτή την... άλλη στάση. Ελάχιστοι, δηλαδή, ήταν αυτοί που θύμισαν πως οι ρατσιστικές αντιλήψεις πηγαίνουν χέρι - χέρι με τον ιμπεριαλισμό. Ηταν ελάχιστοι αυτοί που μίλησαν για την κυβερνητική προπαγάνδα, που όλα αυτά τα χρόνια και με αμέριστο συμπαραστάτη την πλειοψηφία των ΜΜΕ «έπεισαν» τον κόσμο πως οι μετανάστες φταίνε για όλα τα «κακά και τα στραβά» της ζωής τους: Για την ανεργία τη δική τους και των παιδιών τους, για τις ληστείες στα σπίτια τους, για την εγκληματικότητα που αυξάνεται ραγδαία, για τη φτώχεια και τη μιζέρια τους...

Τυχαία; Καθόλου, φυσικά. Με τρομερή μαεστρία και με όλους τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της, η κυβέρνηση σχεδόν κατόρθωσε πρώτα να αποποιηθεί των ευθύνων της για όλα τα παραπάνω αποτελέσματα της πολιτικής της, μετά να διχάσει το λαό, γνωρίζοντας τη δύναμη του συνθήματος «Ελληνες και ξένοι, εργάτες ενωμένοι», και, τέλος, να στρώσει το έδαφος για να περάσει με μορφή σχεδίου νόμου ό,τι πιο αντιδραστικό και ρατσιστικό έχει γνωρίσει ο τόπος τα τελευταία χρόνια...

Είναι βέβαιο, ωστόσο, πως η συγκεκριμένη ύπουλη και επικίνδυνη τακτική της σημερινής κυβέρνησης θα γίνει μπούμερανγκ γι' αυτή. Κι αυτό γιατί παρά τις στατιστικές που εμφανίζουν σημαντικά μεγάλη μερίδα του κόσμου με ρατσιστικές αντιλήψεις, τα προβλήματα θα συνεχίσουν να οξύνονται. Κι είναι πολύ μεγάλο ακόμα το κομμάτι του λαού - αυτό που δε χωρά καν στις στατιστικές τους - που γνωρίζει πως η αντιρατσιστική δράση μπορεί να έχει αποτελέσματα και προοπτική, μόνο στο βαθμό που συνδέεται με την αναπόφευκτη πλέον πάλη κατά της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, για την κοινωνική ασφάλιση, για τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων (Ελλήνων και ξένων), για να φύγει το ΝΑΤΟ και η σκιά του πολέμου απ' τα Βαλκάνια.