Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σημίτης, νόμισε ότι ξεμπέρδεψε με το απεργιακό μέτωπο των εργαζομένων, που άρχισε να αναπτύσσεται και να φουντώνει ανοιξιάτικα, όταν έγινε γνωστή η νέα δέσμη αντιλαϊκών μέτρων που περιλάμβανε το «μάξι Aσφαλιστικό». Πίστεψε ότι με τον ελιγμό της απόσυρσης των αντιλαϊκών μέτρων του, που εξαναγκάστηκε να κάνει η κυβέρνηση μετά τη μαζική λαϊκή αντίδραση την οποία προκάλεσαν τα μέτρα για τo Aσφαλιστικό-Συνταξιοδοτικό, την προσωπική του δήλωση για «λάθος» χειρισμό και την υπόσχεσή του για «ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο» από... μηδενική βάση, θα αφαιρέσει από τους εργαζόμενους κάθε επιχείρημα για συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων. Τη δημόσια με αυτή τη μορφή υπαναχώρηση της κυβέρνησης στο θέμα του κοινωνικοασφαλιστικού συνόδευε η υπόδειξη του πρωθυπουργού στις «πρασινογάλαζες» ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, «και τώρα, τα κεφάλια μέσα», ήτοι σταματήστε τις απεργίες και... «θα τα βρούμε». Μήνυμα στο οποίο έσπευσαν να ανταποκριθούν οι πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, προαναγγέλλοντας υποστολή της σημαίας του αγώνα μέχρι το Σεπτέμβρη οπότε θα αρχίσει ο «κοινωνικός διάλογος».

Τις ελπίδες του πρωθυπουργού για ύφεση των απεργιακών κινητοποιήσεων - που ενισχύθηκαν και από την εκτίμηση των καρεκλοκένταυρων της εξουσίας ότι οι καλοκαιρινοί μήνες είναι για τα μπάνια του λαού και όχι για απεργίες - διέψευσαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Με τη στάση τους, οι εργαζόμενοι φρόντισαν να στείλουν στην κυβέρνηση (αλλά και σε όλους εκείνους που βάζουν πλάτες στην εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική) το δικό τους μήνυμα, που συνοψίζεται σε δυο λέξεις. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Ετσι, αντί για ύφεση των απεργιακών και άλλων λαϊκών κινητοποιήσεων, που προσδοκούσε ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, το απεργιακό θερμόμετρο ανεβαίνει. Με αποφάσεις των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων σε διάφορους χώρους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, το απεργιακό κίνημα φουντώνει. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Τις κινητοποιήσεις στο χώρο της δημόσιας Υγείας- Πρόνοιας (πολυήμερες απεργίες γιατρών, διοικητικού προσωπικού ασφαλιστικών ταμείων κλπ.), που βρίσκονται σε εξέλιξη. Το αγωνιστικό κλίμα που επικρατεί στον κλάδο των Μεταφορών-Επικοινωνιών με τις απεργιακές κινητοποιήσεις ή στάσεις εργασίας των εργαζομένων στο μετρό, στους ΗΣΑΠ, στην «Ολυμπιακή Αεροπορία» (απαγορεύτηκε), στα Ελληνικά Ταχυδρομεία κλπ. Τις αποφάσεις της ΠΟΕ-ΔΟΥ για 10ήμερη απεργία των εργαζομένων στο υπουργείο Οικονομικών (εφοριακοί, κλπ.). Την εξαγγελία απεργιακής κινητοποίησης των εργαζομένων στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Τις στάσεις εργασίας ή και απεργιακές κινητοποιήσεις που καταγράφονται καθημερινά στον ιδιωτικό τομέα, όπως οι οικοδόμοι, κλπ.

Αν ο πρωθυπουργός νόμισε πως θα αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, με τη δήλωσή του για «λάθος» στο χειρισμό του κοινωνικοασφαλιστικού, έκανε λάθος γιατί υπολόγισε χωρίς τον ξενοδόχο. Η πολύχρονη και πολύμορφη λιτότητα, που εφαρμόζεται από τις αρχές της δεκαετίες του '90, οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, δίδαξαν και συνεχίζουν να διδάσκουν τους εργαζόμενους ότι δεν πρόκειται για «λάθος» πολιτική αλλά για συνειδητή επιλογή των κυβερνώντων (είτε είναι το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ με τα κάθε είδους δεκανίκια τους) να εφαρμόσουν τα συγκεκριμένα μέτρα και πολιτικές που υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Κάθε μέρα που περνά, όλο και πιο πολλοί εργαζόμενοι συνειδητοποιούν πως η ανατροπή αυτής της πολιτικής των μονοπωλίων θα έρθει μέσα από τους λαϊκούς αγώνες και την ενίσχυση του λαϊκού μετώπου, που θα αντιπαρατεθεί αποφασιστικά και δυναμικά απέναντι στην «ιερά συμμαχία» κυβέρνησης και κεφαλαιοκρατών. Το βεβαιώνει και η πρώτη νίκη των εργαζομένων στο μέτωπο της Κοινωνικής Ασφάλισης, διαψεύδοντας όλους εκείνους που πιπιλούσαν την καραμέλα περί «αναποτελεσματικότητας» των αγώνων.