Δυο μήνες πέρασαν από τις μεγαλειώδης κινητοποιήσεις των εργαζομένων της χώρας ενάντια στην αντιασφαλιστική «καταιγίδα» της κυβέρνησης. Τους αγώνες που την ανάγκασαν σε αναδίπλωση. Σ' όλο αυτό το διάστημα, οι εργαζόμενοι άκουσαν πολλά και παχιά λόγια, για δήθεν «αλλαγή ρότας» της κυβερνητικής πολιτικής, άκουσαν ξανά και ξανά για το «κοινωνικό πρόσωπο» της κυβέρνησης.
Παρακολούθησαν δηλώσεις από το «αντάρτικο» πρωτοκλασάτων στελεχών και υπουργών της κυβέρνησης για την ανάγκη «αλλαγής αυτής της πολιτικής». Παρακολούθησαν τις «ζεμπεκιές» πρωτοκλασάτων στελεχών της κυβέρνησης. Τις επισκέψεις του πρωθυπουργού στη Γυάρο. Παρακολούθησαν όλα, όσα χρειάζεται η κυβέρνηση, για να καθησυχάσει, να βάλει τρικλοποδιά, να διασπάσει την εργατική τάξη. Είδαν, δηλαδή, όλα αυτά που ήθελε η κυβέρνηση να δουν. Ενα δεν είδαν οι εργαζόμενοι, την αλλαγή πολιτικής. Αντίθετα, η επίθεση ενάντια στα δικαιώματά τους, η σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και μάλιστα οξύνεται.
Αυτές τις μέρες που οι εργαζόμενοι της χώρας αναπαύονται, όπως δικαιούνται, όπως επιβάλλεται, η κυβέρνηση «σκάει» - βάσει προγράμματος - τη μια βόμβα μετά την άλλη. Βάζει «πωλητήριο» σ' ό,τι απέμεινε από τις ΔΕΚΟ, ικανοποιώντας έτσι πλήρως τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Σαλπίζει «γενικό ξεπούλημα». Μέχρι το 2002 τα πάντα θα ανήκουν σε «ιδιωτικά χέρια». Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έσπευσε και έφτιαξε και το νομοσχέδιο που ιδιωτικοποιεί τον ΟΑΕΔ και τον τριχοτομεί σε θυγατρικές εταιρίες. Διαθέτει τεράστιους πόρους στους ιδιώτες, μετατρέπει τον άνεργο σε διά βίου «καταρτιζόμενο», σε «απασχολήσιμο», αιχμάλωτο στα χέρια της εργοδοσίας.
Δημόσιοι υπάλληλοι, γιατροί, εκπαιδευτικοί και αυτοί στο στόχαστρο. O «κοινωνικός διάλογος» για το Ασφαλιστικό, από δήθεν «μηδενική βάση» και αυτός προχωρά. Οι επιτροπές και οι ειδικοί συνεχίζουν τη βρώμικη δουλιά και μας προδιαθέτουν για το τι θα μας ρίξει το Σεπτέμβρη η κυβέρνηση. Τα παραπάνω δεν είναι παρά το προανάκρουσμα για το δεύτερο χτύπημα στα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Για όσους δήθεν φοβήθηκαν ότι η χώρα δεν κυβερνιέται, η κυβέρνηση έδωσε το μήνυμα. «Κυβερνώ» αποφασιστικά και συνεχίζω στην ίδια κατεύθυνση. Οσο γι' αυτούς που καλλιεργούν την προσμονή και την «ελπίδα» για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, σε ένα πράγμα αποβλέπουν, στην εξουδετέρωση των λαϊκών αντιδράσεων, στον πολιτικό αφοπλισμό των εργαζομένων.
Γι' αυτό, το κάλεσμα του ΚΚΕ, για ακόμη καλύτερη οργάνωση της πάλης, παραμένει επίκαιρο. Η επιμονή των δυνάμεών του να ενημερώνουν, να αποκαλύπτουν το πραγματικό έργο της κυβέρνησης και τα επόμενα σχέδιά της είναι όσο ποτέ αναγκαία. Και επειδή η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης δεν «πάει διακοπές», το ίδιο αδιαλείπτως παρούσα πρέπει να δηλώσει και η οργανωμένη πάλη των εργαζομένων. Γιατί και μετά τις διακοπές, οι εργαζόμενοι τα ίδια και χειρότερα προβλήματα θα βρουν στο κατώφλι του σπιτιού τους, την ίδια εχθρική εξουσία θα έχουν απέναντί τους.
Οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, αδιάκοπα, επίμονα, αταλάντευτα μέσα και έξω από τις πύλες των εργοστασίων, μέσα και έξω από τα μαγαζιά, τα καράβια, χρειάζεται να συνεχίσουν να προσανατολίζουν την εργατική τάξη, να οργανώνουν τους αγώνες της. Γιατί η ταξική πάλη δεν μπορεί να «πάει διακοπές»!
Feeds
