Σε «ανοιχτή πληγή», που αιμορραγεί, έχει μετατραπεί για τα λαϊκά νοικοκυριά, ο υπερδανεισμός τους στις τράπεζες. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας που είδαν τελευταία το φως της δημοσιότητας και μας πληροφορούν πως το Μάη του 2001, το ανεξόφλητο υπόλοιπο καταναλωτικών και στεγαστικών δανείων (από παλιά και νέα δάνεια), είχε φτάσει στο αστρονομικό ποσό των 6,5 τρισεκατομμυρίων δραχμών. Μια διαίρεση με τον πληθυσμό της Ελλάδας, μας πληροφορεί πως κάθε Ελληνας (ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης και ηλικίας) χρωστά κατά μέσο όρο στις τράπεζες 650.000 δραχμές από στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.

Το ενδιαφέρον και ιδιαίτερα εντυπωσιακό, από τα παραπάνω, δε βρίσκεται στο συνολικό ποσό των ανεξόφλητων στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, αλλά στο γεγονός ότι τα δάνεια αυτών των δύο κατηγοριών αυξάνονται με ξέφρενους ρυθμούς. Με δεδομένο ότι πέρσι το Μάη ήταν 4,6 τρισ. δραχμές και πρόπερσι τον αντίστοιχο μήνα ήταν 3,7 τρισ. δραχμές διαπιστώνεται μια αύξηση 41,9% στο τελευταίο δωδεκάμηνο και 75,5% στη διετία (Μάης 1999- Μάης 2001). Φυσικά, η ξέφρενη πορεία των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων είναι ένα από τα πολλά και μεγάλα «επιτεύγματα» της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καθώς η μερίδα του λέοντος των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, αφορούν οικογένειες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων (άνεργους, μισθωτούς, συνταξιούχους, αγρότες, βιοτέχνες κλπ.) που προσπαθούν να αντισταθμίσουν τη μείωση των εισοδημάτων τους με δανεικά.

Αυτό είναι ολοφάνερο, αν διαβάσει κανείς πιο προσεκτικά τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, που μας πληροφορούν πως, για τον υπερδανεισμό των νοικοκυριών στις τράπεζες- δυστυχώς- τη μεγαλύτερη αύξηση στη διετία την παρουσιάζουν τα καταναλωτικά δάνεια (81,2%) και μικρότερη τα στεγαστικά (72,8%). Και λέμε δυστυχώς, γιατί τα καταναλωτικά δάνεια, που διαφημίζουν και προσφέρουν με τοκογλυφικούς όρους οι τράπεζες, αφορούν τα λαϊκά νοικοκυριά, αφού σ' αυτά περιλαμβάνονται τα δάνεια για αγορά οικιακών και ηλεκτρικών συσκευών, αγορά αυτοκινήτων, για διακοπές, για σπουδές, για τουρισμό, για αγορά μετοχών κλπ. Στην ίδια κατηγορία, ανήκουν και τα «ανοιχτά» ή «προσωπικά» δάνεια και οι αγορές αγαθών και υπηρεσιών με πιστωτικές κάρτες

Με απλά λόγια, τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, μας πληροφορούν πως μήνα με το μήνα, συνέπεια της μακροχρόνιας αντιλαϊκής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας, σφίγγει όλο και περισσότερο η θηλιά της υπερχρέωσης στο λαιμό των οικονομικά αδύνατων και ανίσχυρων, σε μια οικονομία που -κατά την κυβέρνηση Σημίτη- γίνεται όλο και πιο «ισχυρή». Στην πραγματικότητα, η πολιτική που οδηγεί και στη διόγκωση της υπερχρέωσης των εργαζόμενων νοικοκυριών στις τράπεζες, ωφελεί μόνο το μεγάλο κεφάλαιο και κάνει ισχυρή την ολιγαρχία του πλούτου. Το βεβαιώνουν, εξάλλου, τα επίσημα στοιχεία με τη συνεχιζόμενη για πολλοστή χρονιά, προκλητική κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων, που εμφανίζουν αυξήσεις κερδών, με ποσοστά αύξησης πολλαπλάσια του πληθωρισμού, όπως επίσης και η παραπέρα συρρίκνωση των λαϊκών αποταμιεύσεων σε αντίθεση με την κατακόρυφη άνοδο των ρέπος που εξακολουθούν να παραμένουν αφορολόγητα.

Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση και οι υποστηρικτές της, έχουν συμφέροντα από τη συνέχιση αυτής της πολιτικής, οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα έχουν υποχρέωση- για το συμφέρον τους και των παιδιών τους- να αγωνιστούν για την ανατροπή της, όσο γίνεται πιο γρήγορα.