Οτι η περιπέτεια της συμμετοχής της χώρας και σ' αυτή τη ΝΑΤΟική επέμβαση στην περιοχή των Βαλκανίων περιέχει σοβαρούς κινδύνους τόσο για τους Ελληνες στρατιώτες όσο και για τις εξελίξεις στην περιοχή δεν είναι κάτι καινούριο. Ακόμα προχτές δεν είχαν καλοπατήσει το πόδι τους οι ΝΑΤΟικοί στρατιώτες και είχαν το πρώτο θύμα οι Βρετανοί από λιθοβολισμό. Επίσης, όλη η πρόσφατη ιστορία των τριών διαδοχικών ΝΑΤΟικών στρατιωτικών επεμβάσεων στα Βαλκάνια την τελευταία δεκαετία δείχνει ακριβώς πως η μια επέμβαση φέρνει την άλλη μαζί με πολέμους, αιματοχυσίες των λαών και μόνους κερδισμένους τους ιμπεριαλιστές.

Τώρα στην ΠΓΔΜ επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία που αν αφεθεί χωρίς αντίσταση, θα γεννήσει τις επόμενες χειρότερες ιστορίες. Σκηνοθέτησαν, στην κυριολεξία, από την αρχή την αιματηρή δράση των Αλβανών αυτονομιστών που εξόπλιζαν και παρότρυναν στο να γεννούν επικίνδυνες καταστάσεις, ώστε με κάθε τρόπο να έρθουν έτσι τα πράγματα που να φέρνουν σαν «φυσική εξέλιξη» τη ΝΑΤΟική επέμβαση. Τώρα που απλώθηκαν στη χώρα και σχεδόν τη μετέτρεψαν ολόκληρη σε ΝΑΤΟικό στρατόπεδο με άλλοθι την «απαραίτητη συγκομιδή» μπορούν με όλη τους την άνεση πλέον να κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις όχι για να μαζέψουν τα όπλα, πράγμα που ήδη καταγγέλθηκε από την κυβέρνηση των Σκοπίων σαν «θεατρική συγκομιδή», αλλά είτε για να παρατείνουν με την άλφα ή βήτα δικαιολογία την παραμονή τους στην περιοχή, είτε να διαμορφώσουν τέτοιους ευνοϊκούς για τα σχέδιά τους συσχετισμούς, που να σημαίνουν καινούριες συμφορές για τους λαούς της περιοχής.

Φυσικά, όλα αυτά δε γίνονται ευθύγραμμα και χωρίς αντιθέσεις. Η δήλωση του Αμερικανού Ντ. Ράμσφελντ τις παραμονές της επέμβασης, ότι η όλη επιχείρηση «απαραίτητη συγκομιδή» πρακτικά θα μπορούσε να γίνει σε δέκα μέρες, αντανακλά ίσως τις εσωτερικές ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, τόσο για την τακτική όσο και για τον τελικό στόχο. Ομως, οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική τακτική και σχέδιο και αν επικρατήσει, στο τέλος το σίγουρο είναι πως οι λαοί μόνο να χάσουν έχουν και από αυτή τη ΝΑΤΟική επιχείρηση.

Αρα, με την ελληνική συμμετοχή δεν είναι μόνο ότι σύρονται τα παιδιά της Ελλάδας σε απρόβλεπτες περιπέτειες, είναι και ότι η ελληνική κυβέρνηση γίνεται συνένοχη στο ολοφάνερο διαρκές ΝΑΤΟικό έγκλημα στα Βαλκάνια. Μια συνενοχή που μοιάζει σαν αυτόν που απλώνει τα χέρια του για να φάει... μέλι και κολλάει μέσα... Η χώρα μας είναι μέρος των Βαλκανίων και δεν έχει το δικαίωμα να «αφαιρείται» σε αφ' υψηλού ιμπεριαλιστικές αυταπάτες, γιατί εκτός από τους γειτονικούς λαούς οι συνέπειες, αργά η γρήγορα, θα κτυπήσουν και τη δική μας πόρτα, αν δεν έχουν ήδη αρχίσει...

Δεν υπάρχει καλός ή κακός ιμπεριαλιστής. Δεν υπάρχει καλή ή κακή εκδοχή στρατιωτικής επέμβασης. Γίνεται πάντα για το ιμπεριαλιστικό συμφέρον και άρα ενάντια στους λαούς. Η μοναδική ελπίδα ειρήνης στην περιοχή δεν είναι η επιτυχία επιχειρήσεων τύπου «απαραίτητη συγκομιδή», αλλά η συνολική αποτυχία των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Αυτό δε γίνεται από μόνο του, ούτε από «καλούς και έξυπνους» χειρισμούς. Γίνεται μόνο με τη λαϊκή ενωμένη λαϊκή αντίσταση που ταυτόχρονα αποκαλύπτει και ανατρέπει.