Η φετινή επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία αφού συμπίπτει με μια περίοδο που βρίσκονται σε έξαρση οι ωμές και βάρβαρες επεμβάσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ κατά των λαών. Καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη η, διακηρυγμένη από τους αρχιτρομοκράτες, μακράς διάρκειας, δήθεν αντιτρομοκρατική εκστρατεία, η οποία αποσκοπεί τόσο στην προώθηση των στρατηγικών συμφερόντων των ιμπεριαλιστών όσο και στην κατάφωρη παραβίαση και δραστικό περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών. Και μπορεί να έχουν περάσει ήδη 28 χρόνια από την εξέγερση ενάντια στη δικτατορία, μπορεί με το μανδύα της αστικής δημοκρατίας να γίνεται λόγος από διάφορους για νέα εποχή, η αλήθεια όμως είναι πως στη σημερινή του ιμπεριαλιστική φάση το σύστημα γίνεται ακόμα πιο επιθετικό, πιο αυταρχικό και εχθρικό προς τα λαϊκά συμφέροντα.

Ετσι σήμερα το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι ακόμη πιο επίκαιρο. Γιατί όσο ο ιμπεριαλισμός καταδυναστεύει τον πλανήτη και τη χώρα μας, τα ανεκπλήρωτα αιτήματα του Νοέμβρη θα συνεχίζουν να φλογίζουν τις λαϊκές συνειδήσεις. Γιατί η λαϊκή εξέγερση του Νοέμβρη 1973 στο Πολυτεχνείο ήταν πολύ παραπάνω από διεκδίκηση μιας τυπικής αστικής ελευθερίας και δημοκρατίας. Το σύνθημα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», που σε κάθε εποχή έχει το δικό του συμβολισμό και περιεχόμενο, η διεκδίκηση της λαϊκής κυριαρχίας, εθνικής ανεξαρτησίας με τα συνθήματα «Εξω αι ΗΠΑ» και «Εξω το ΝΑΤΟ», είναι και σήμερα στην εποχή της ΟΝΕ, των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που χτυπούν λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, πρώτιστα ζητούμενα και στόχοι. Ο λαός και η νεολαία τα κάνουν αιτήματα των σύγχρονων αγώνων τους. Συνθήματα στις κινητοποιήσεις τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στην επιβολή τρομονόμων, για την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλειας, για τη διεκδίκηση μιας άλλης λαϊκής υγείας, παιδείας και πρόνοιας.

Αυτό το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, αντιαμερικανικό - με την έννοια της αντίθεσης στην εξουσία και την πολιτική που αντιπροσωπεύει η κυρίαρχη τάξη των ΗΠΑ - περιεχόμενο θέλουν πολλοί και διάφοροι, λιγότερο ή περισσότερο εκσυγχρονιστές και οπαδοί του κάθε λογής κοσμοπολιτισμού, να αλλοιώσουν και να διαστρεβλώσουν, ακόμη και να θάψουν. Σ' αυτούς συγκαταλέγονται διάφορες πολιτικές δυνάμεις και απολογητές με τον έναν ή άλλον τρόπο του καπιταλιστικού συστήματος, που σήμερα θέλουν να κρύψουν την υποταγή τους στη «νέα τάξη», αφού όπως λένε «ο ρεαλισμός της εποχής επιτάσσει τη συμπαράταξή μας με τους ισχυρούς». Τους ίδιους ουσιαστικά στόχους έχουν και διάφοροι άλλοι καλοθελητές, που επιστρατεύονται από την άρχουσα τάξη και μιλούν για «χαμένα μεγαλεία», για «πολιτικές νεολαίες που πέθαναν», για «γενιές που ενσωματώθηκαν», για «μουσειακές εκδηλώσεις», ακόμα και για «κατάργηση του γιορτασμού και της πορείας στην αμερικάνικη πρεσβεία».

Την καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς τη δίνουν οι συνεπείς αγωνιστικές λαϊκές δυνάμεις, που με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές κρατούν άσβεστη τη φλόγα της εξέγερσης, με το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, διεκδικητικό περιεχόμενό της. Που κλιμακώνουν και τις μέρες αυτές τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, κατακλύζοντας τους δρόμους της Αθήνας με τη μεγαλειώδη πορεία το Σάββατο το μεσημέρι στην αμερικάνικη πρεσβεία. Οπως και στη Θεσσαλονίκη, στις άλλες πόλεις και κωμοπόλεις, σε ολόκληρη τη χώρα.