Η σημερινή πρώτη συνάντηση ΓΣΕΕ - ΣΕΒ για τη διαπραγμάτευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, δηλαδή της σύμβασης που τυπικά καθορίζει ποια θα είναι τα κατώτερα μεροκάματα και μισθοί, αλλά σαν τέτοια επηρεάζει στη συνέχεια το σύνολο των κλαδικών συμβάσεων, ακόμα περισσότερο, γενικά τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, θα μπορούσε να είναι μία σημαντική στιγμή για την εργατική τάξη της χώρας, αν... Αν η εργατική πλευρά δεν παρουσιαζόταν σ' αυτή τη διαπραγμάτευση με αιτήματα για τη διαχείριση της μιζέριας.

Ισχυριζόμαστε ότι η διαπραγμάτευση της ΕΓΣΣΕ έχει τιναχτεί στον αέρα από την ίδια την ηγεσία της ΓΣΕΕ πριν ακόμα αρχίσει. Είναι καταδικασμένη -με τους όρους που πάει να διεξαχθεί- να είναι συζήτηση για το πώς θα υποταχθεί με μία ακόμα σύμβαση η εργατική τάξη στην ανάγκη του κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη. Καθώς η συζήτηση δεν έχει αφετηρία το πώς θα αντιμετωπιστεί η λιτότητα, δε γίνεται για το πώς θα καλυφτούν οι τρομακτικές ανάγκες στην εκπαίδευση των παιδιών, στη στέγαση των γονιών, αφήνει απ' έξω τους συνταξιούχους, που καλούνται να ζήσουν με ό,τι δίνει η κυβέρνηση, δεν ακουμπά το δράμα χιλιάδων νέων παιδιών που σακατεύονται ως άνεργοι πριν ακόμα μπουν στο χώρο παραγωγής.

Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει απλά με το αν κάποιοι «πουλάνε» τα εργατικά συμφέροντα. Αφορά την ιδεολογική συμφωνία των δυνάμεων που βρίσκονται στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με την αστική αντίληψη περί του τι είναι συμφέρον για τους εργαζόμενους. Μια αντίληψη που βάζει τα συνδικάτα να συζητούν με τους εργοδότες για την «ανάπτυξη» και εννοούν την καπιταλιστική, να συζητούν για την αύξηση της «ανταγωνιστικότητας» και εννοούν το πώς πατώντας τους εργάτες θα αντιμετωπίσει μια μερίδα του κεφαλαίου την ανταγωνιστική της. Και που σ' αυτήν την αντίληψη υποτάσσονται τα πάντα, πριν απ' όλα τα μεροκάματα, με στόχο η τιμή της εργατικής δύναμης να μειώνεται διαρκώς. Η επίκληση των υψηλότερων ευρωπαϊκών μισθών είναι κλασική για το δρόμο αυτής της αντίληψης. Αν ήταν χαμηλότεροι οι ευρωπαϊκοί μισθοί, θα έπαυε η ανάγκη για ουσιαστικές αυξήσεις, αφού με το σημερινό μεροκάματο δύσκολα τα φέρνει πέρα ένας εργάτης;

Η εκτίμηση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δείχνουν καμιά εμπιστοσύνη στην πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ που στήριξε και στηρίζει τις πολιτικές λιτότητες και τα κέρδη του κεφαλαίου, που είναι συνυπεύθυνη για την καθήλωση μισθών και συντάξεων, είναι καίρια. Οπως και η έκκληση να μπουν νέες δυνάμεις στη δράση, να καταδικαστεί μαζικά η αντιλαϊκή πολιτική. Που σημαίνει στην πράξη ότι η απάντηση πρέπει να δίνεται καθημερινά μέσα από τη δράση των σωματείων, με τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα παντού, με τη στήριξη των πρωτοβουλιών του ΠΑΜΕ. Ετσι που να οικοδομείται η πιο πλατιά εργατική - λαϊκή συσπείρωση, ένα ισχυρό κίνημα, ικανό να αντισταθεί και να διεκδικήσει ικανοποίηση αιτημάτων που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες εργατικές ανάγκες. Η διαπραγμάτευση του επιπέδου της φτώχειας επιβάλλεται να σταματήσει.