Δεν είναι καινούριο, αλλά κάθε φορά γίνεται με ακόμα πιο προκλητικό τρόπο, συσσωρεύεται στα προηγούμενα και η χώρα εγκλωβίζεται σε ακόμα πιο επικίνδυνα και αδιέξοδα μονοπάτια. Ο λόγος για τον ανταγωνισμό στην προσφορά υπηρεσιών στα ιμπεριαλιστικά κέντρα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και το πώς τον καλλιεργούν και τον αξιοποιούν αυτόν οι Αμερικανοί στα σχέδια επιβολής της «νέας τάξης».

Οι μεθοδεύσεις αυτές εντάσσονται στο όλο σύστημα των πιέσεων που τελευταία πυκνώνουν γύρω από το θέμα του ευρωστρατού, με στόχο να γίνουν αποδεκτές από την ελληνική πλευρά οι ευνοϊκές για την Αγκυρα ρυθμίσεις. Το θέμα αυτό μαζί με όλες τις «εκκρεμότητες» που υπάρχουν στις σχέσεις της Ελλάδας με το ΝΑΤΟ όσον αφορά στο Αιγαίο, λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Η αμερικανοΝΑΤΟική πλευρά ανοίγει ταυτόχρονα όλα τα μέτωπα, αναδεικνύοντας παράλληλα τον ξεχωριστό ρόλο της Τουρκίας και υποβαθμίζοντας το ρόλο της Ελλάδας.

Τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στις πιέσεις και στις μεθοδεύσεις των ΝΑΤΟικών επιτελείων, για αποδοχή από την ελληνική πλευρά να πετάνε στο Αιγαίο τα τουρκικά μαχητικά, χωρίς να υποβάλλουν στις ελληνικές αρχές σχέδια πτήσης και απλώς ν' αναγνωρίζονται ως «συμμαχικά», μέσω του συστήματος αυτόματης αναγνώρισης IFF (σήμα που εκπέμπουν τα αεροσκάφη). Μάλιστα, όπως λέγεται, υπήρξε και γραπτή τουρκική ειδοποίηση, που έγινε αποδεκτή από τον διοικητή των αεροπορικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ πτέραρχο Κις, σύμφωνα με την οποία από δω και στο εξής τα τουρκικά μαχητικά θα πετάνε στο Αιγαίο «με ευθύνη των πιλότων τους».

Η ελληνική κυβέρνηση, βεβαίως, δεν είναι θύμα κανενός εκβιασμού από τους Αμερικανούς, όσο κι αν φάνηκαν ορισμένοι απολογητές της να ξαφνιάζονται και προσπαθούσαν να εξηγήσουν ότι «εμείς δώσαμε ό,τι μας ζήτησαν...». Είναι συνειδητή επιλογή της να δίνει έδαφος στην άσκηση τέτοιων μεθοδεύσεων, καθώς διεκδικεί ρόλο από τους επικυρίαρχους σε αυτό το παιχνίδι κι έτσι δέχεται σαν φυσικό επακόλουθο, αυτό το είδος «παζαριού». Πρόκειται, όμως, για ένα «πάρε - δώσε» που η ελληνική πλευρά πρέπει να δίνει και να υποχωρεί, προσδοκώντας σε οφέλη που κάποια στιγμή θα υπάρξουν από την αναγνώριση της προσφοράς της. Σε αυτό το παιχνίδι, που τώρα γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο, ο σίγουρα χαμένος θα είναι ο ελληνικός λαός, που πρέπει να αντιταχθεί και να το χαλάσει.