Δεν είναι η πρώτη φορά, που οι εκπρόσωποι των δύο μεγάλων κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όταν βρίσκονται μπροστά σε αξιοσέβαστα ακροατήρια επιχειρηματιών, τραπεζιτών, ανθρώπων γενικώς των «αγορών», παραμερίζουν τη δημαγωγία και μιλάνε τη γλώσσα της αλήθειας. Τις δημαγωγικές και ανέξοδες «κορόνες», περί «δεξιάς» και «αντιδεξιάς», περί «φωτός» και «σκότους», τις χρησιμοποιούν όταν απευθύνονται στον... χύδην όχλο. Οταν, όμως, βρίσκονται μπροστά στους κυρίους με τα σμόκιν, τότε τα πράγματα αλλάζουν...

Αυτό ακριβώς έκανε την προηγούμενη Τετάρτη στην ημερίδα του Ελληνικού Κέντρου Επενδύσεων (ΕΛΚΕ) ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Γ. Αλογοσκούφης. Στη διάρκεια της ομιλίας του ομολόγησε αυτό που έχει καταλάβει και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας. Οτι τα δύο διαχειριστικά κόμματα εξουσίας έχουν κοινές οικονομικές επιλογές, ότι πιστεύουν στους ίδιους θεούς: Στο νεοφιλελευθερισμό και στην παντοδυναμία των αγορών. Ηταν, μάλιστα, τέτοια η ενωτική του ορμή, ώστε έφτασε στο σημείο να δηλώσει: «Ολοι πρέπει να συμβάλουμε για να πουλήσουμε την Ελλάδα στο εξωτερικό»!

Δεν περιμέναμε, βέβαια, από τον κ. Αλογοσκούφη να ακούσουμε ότι τα προγράμματα οικονομικής πολιτικής των δύο διαχειριστικών κομμάτων εξουσίας μοιάζουν τόσο μεταξύ τους, ώστε και οι ελάχιστες διαφορές -- αν υπάρχουν -- να είναι πλέον δυσδιάκριτες. Αυτό, άλλωστε, δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία. Στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές της Γαλλίας όλοι οι αναλυτές συμφωνούσαν ότι τα προγράμματα του «κεντροαριστερού» Ζοσπέν και του «κεντροδεξιού» Σιράκ ήταν απελπιστικά ίδια. Οτι, σε τελική ανάλυση, Ζοσπέν και Σιράκ ήταν οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Η ίδια, άλλωστε, η πράξη αποτελεί και το κριτήριο της αλήθειας. Κάνοντας μικρή μόνο αναδρομή στο παρελθόν, θυμίζουμε ότι το κόμμα της ΝΔ ήταν ο αποφασιστικός σύμμαχος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην επίτευξη των στόχων της ΟΝΕ. Οτι ήταν εκείνος ο πολιτικός παράγοντας που βοηθούσε και παράλληλα πίεζε, εκεί που διαπίστωνε ότι το κυβερνών κόμμα έκανε «κοιλιά», για την πιο γρήγορη εφαρμογή των προγραμμάτων ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας, την εφαρμογή πιο επώδυνης δημοσιονομικής πολιτικής λιτότητας για τα λαϊκά στρώματα. Σήμερα και τα δύο αυτά κόμματα πορεύονται στα ίδια κοινά μονοπάτια. Από κοινού πασκίζουν για την ανατροπή του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος, την ιδιωτικοποίηση των τομέων της Υγείας και της Παιδείας, την προώθηση της αντιδραστικής μεταρρύθμισης στο δημόσιο τομέα, την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Αυτό που πραγματικά χωρίζει σήμερα τους δύο μονομάχους είναι ποιος θα είναι καβάλα στο άλογο, ποιος θα διαχειρίζεται, για λογαριασμό του συστήματος, την κυβερνητική εξουσία, ποιος θα συνδιαλέγεται με τον ξένο παράγοντα, ποιος θα μοιράσει την τράπουλα των κονδυλίων του Γ΄ ΚΠΣ στους μεγαλοεργολάβους. Η λεία της εξουσίας στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας είναι το ζητούμενο.