Εικόνες καταστροφής έχουν ...πλημμυρίσει τις τελευταίες μέρες τα ΜΜΕ. Στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη πόλεις και χωριά κατακλύστηκαν από υδάτινους όγκους. Υλικές ζημιές και απώλεια δεκάδων ανθρώπινων ζωών είναι το τίμημα που πληρώνουν οι λαοί της Γερμανίας, της Τσεχίας και αλλού. Χιλιάδες οι άστεγοι, αλλά και μεγάλος κίνδυνος ρύπανσης από χημικά εργοστάσια. Ο βιασμός του φυσικού περιβάλλοντος, στον οποίο επιδίδεται με κακουργηματικό τρόπο ο καπιταλιστικός τρόπος «ανάπτυξης» που υποδουλώνει τα πάντα -και βέβαια και την ίδια τη φύση- στα κέρδη των διεθνικών μονοπωλίων, δημιουργεί φαινόμενα όπως αυτό του θερμοκηπίου και του «Ελ Νίνιο», που προκαλούν παρόμοιες καταστροφές. Και βέβαια, όταν πρωτεύει το κέρδος των καπιταλιστών, ο άνθρωπος και οι πραγματικές του ανάγκες έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Οπότε και τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται για την προστασία του, ακόμη και από τα «ακραία» καιρικά φαινόμενα, αποδεικνύονται αναποτελεσματικά.

Μπορεί στην Κεντρική Ευρώπη και αλλού οι πλημμύρες να οφείλονται πράγματι σε τέτοια ακραία καιρικά φαινόμενα, (τα οποία και αυτά με τη σειρά τους είναι φυσικά αποτελέσματα του βιασμού που υφίσταται η φύση). Αλλά στην Ελλάδα -και ιδιαίτερα στην Αττική- αρκεί ακόμη και μια έντονη βροχόπτωση, όπως η προχτεσινή. Η συχνότητα των πλημμυρών έχει πάρει πλέον ανησυχητικές διαστάσεις. Οσο και να προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον ελληνικό λαό, ότι φταίει ο έρμος ο Κηφισός, άντε και τα έργα που δε γίνονται με σωστό τρόπο στην περιοχή του Μοσχάτου (αλήθεια, για τις πλημμύρες στο μετρό, το «κόσμημα» της κυβέρνησης, ο Κηφισός ευθύνεται;) δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια: Οτι για τα καταστροφικά αποτελέσματα των φυσικών φαινομένων και την αδυναμία της κρατικής μηχανής να τα αντιμετωπίσει ευθύνονται κατά εγκληματικό τρόπο όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών και η πολιτική τους. Μια πολιτική, που θρέφοντας την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου, κερδοσκοπεί στυγνά σε βάρος και της τελευταίας σπιθαμής γης, επιβάλλει την άναρχη δόμηση, μπαζώνει ρέματα, καίει τα δάση, παραδίδει και τους τελευταίους ελεύθερους χώρους στα επιχειρηματικά συμφέροντα, «ανασκολοπίζει» την Αττική στο όνομα του ...ολυμπιακού ιδεώδους. Ενώ θεωρεί περίπου ως πολυτέλεια τα μέτρα ουσιαστικής προστασίας από τα αποτελέσματα των φυσικών φαινομένων.

Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι τα προβλήματα που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον μπορεί να τα λύσει ουσιαστικά το καπιταλιστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του. Αυτά είναι προβλήματα που προστίθενται στα μεγάλα προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, του περιορισμού των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων. Γι' αυτό απαιτείται και πολιτική σύγκρουσης με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, σύγκρουσης με τη βάρβαρη καπιταλιστική λογική του κέρδους και της ελεύθερης αγοράς, συνεχής αγώνας και αποκάλυψη, δράση για αλλαγή των συσχετισμών. Η επερχόμενη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, μπορεί να αποτελέσει και ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, στην προοπτική φυσικά της συγκρότησης του μετώπου του λαού σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.