Το ασφυκτικό περιθώριο που μένει έως την ημέρα της πρώτης κάλπης των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών φαίνεται ότι έχει βάλει στο φουλ τις μηχανές του κυβερνητικού μηχανισμού, προκειμένου να καρπωθεί ό,τι μπορεί περισσότερο. Ετσι η «παροχολογία» έχει «πάρει φωτιά». Μια βόλτα στους δήμους, μικρούς και μεγάλους, δείχνει ότι το κύριο όπλο των υποψηφίων του δικομματισμού και άλλων δορυφορικών συνδυασμών είναι η υποσχεσιολογία και το ρουσφέτι, που αφορά κυρίως στην εύρεση εργασίας, αλλά και στο τάξιμο για να πάει το παιδί στον παιδικό σταθμό και ό,τι άλλου είδους «διευκόλυνση» μπορεί να βάλει νους ανθρώπου...

Το «βαρύ πυροβολικό» που ρίχνει η κυβέρνηση στο παιχνίδι είναι οι λεγόμενες αναδρομικές αυξήσεις στις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, παρόλο που εδώ και καιρό τις αρνιόταν, όπως και όλες τις οικονομικές διεκδικήσεις άλλων κλάδων εργαζομένων. Ταυτόχρονα δίνεται και το οικογενειακό επίδομα, ανεξάρτητα αν το παίρνει ο σύζυγος ή η σύζυγος. Αυτό το «κουβαρνταλίκι» της κυβέρνησης δεν είναι τυχαίο ότι εκδηλώνεται τώρα. Λίγο πριν τις εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που όμως για το δικομματισμό, παρά τα όσα λέγονταν αρχικά για εκλογές που δεν κρίνουν κυβέρνηση, τώρα καταμετρούνται ως πρώτιστη πολιτική μάχη, που πρέπει να δοθεί με όλα τα μέσα. Δεν είναι επίσης τυχαία η εξαγγελία του υπουργού Εθνικής Αμυνας για μείωση της στρατιωτικής θητείας σε οχτώ μήνες.

Είναι ικανοί οι πρασινογάλαζοι πολιτικάντηδες να τάξουν τα πάντα, ενδεχομένως και να δώσουν και κάτι - με το αζημίωτο -βέβαια. Ακόμα και οι όποιες πενιχρές αυξήσεις εξανεμίζονται από τις ανατιμήσεις σε όλα τα προϊόντα ειδικά λαϊκής κατανάλωσης. Το κράτος αβανταδόρος και υπηρέτης του μεγάλου κεφαλαίου τα παίρνει ποικιλοτρόπως από τα λαϊκά στρώματα. Οι μεγάλες ανατιμήσεις των υποτίθεται Δημόσιων Επιχειρήσεων (ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ) χτυπάνε πρώτα και κύρια τα λαϊκά στρώματα. Τα κάθε είδους χαράτσια, που νομοθέτησαν από κοινού ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και οι άλλοι ΣΥΝοδοιπόροι τους, αδειάζουν τις τσέπες και δεν μπορούν να αντισταθμιστούν με τις δήθεν παροχές.

Οι δημοτικοί «άρχοντες» που συναίνεσαν, ανέχτηκαν, στήριξαν και πάντως δεν αντιπάλεψαν την αντιλαϊκή πολιτική, όπως αυτή εκφράζεται σε όλους τους τομείς, δεν μπορούν τώρα να φορούν την προβιά των «φροντιστών των λαϊκών αναγκών», των υπερκομματικών, των «ευαίσθητων» στα καθημερινά προβλήματα του πολίτη. Οι εργαζόμενοι, αυτοί που τίμια βγάζουν το ψωμί τους, δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα του «ανταλλάγματος» και της «πώλησης της ψήφου». Πρέπει να μαυρίσουν αυτούς που συνέβαλαν στη μετατροπή των δημοτικών υπηρεσιών σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, που άνοιξαν το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση. Αυτούς που εφάρμοσαν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης και βοήθησαν στο ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων. Αυτούς που ως πολιτικοί φορείς και μηχανισμοί τώρα εμφανίζονται γαλαντόμοι, αλλά πρωτοστάτησαν στην επιβολή τοπικών φόρων και νέων βαρών στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Και η μόνη πραγματική καταδίκη όλων αυτών των υποσχεσιολόγων διαχειριστών είναι η υπερψήφιση των συνδυασμών που στηρίζει το ΚΚΕ, η μοναδική εγγύηση για να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.