Καταπέλτης είναι τα στοιχεία της θεραπευτικής κοινότητας «Στροφή». Τα παιδιά αρχίζουν τη «δοκιμή» των πτητικών ουσιών στα δώδεκα χρόνια. Μετά από ένα ή δυο χρόνια ακολουθεί το -για κάποιους ανόητους «αθώο»- χασισάκι. Και στα 15 αρχίζουν τη χρήση της ηρωίνης, της κύριας «ουσίας». Τότε το παιδί σταματά και το σχολείο και αρχίζει η «σκοτεινή πορεία». Τα όνειρά του ως νέου, περιορίζονται στο ένα και μοναδικό όνειρο -εφιάλτη πια- της «ουσίας».

Κι όμως ο εφιάλτης των ναρκωτικών δεν είναι χωρίς αιτία. Οι νέοι που πέφτουν στα ναρκωτικά αποτελούν την πιο δραματική έκφραση καταγγελίας του εφιάλτη που ζουν. Του εφιάλτη που γεννά ο ίδιο το σύστημα. Με τα χωρίς τέλος αδιέξοδα όπου χάνονται τα όνειρα και μαραίνονται οι ελπίδες. Κι όσο βαθαίνει η κρίση του συστήματος, τόσο ο νέος χάνεται στους λαβυρίνθους των τεχνητών παραδείσων. Αλλά τα στοιχεία της «Στροφής» έχουν και τη φωτεινή πλευρά. Πως ακόμα και μια μέρα σε θεραπευτική κοινότητα μπορεί να αποβεί αποτελεσματική. Κι όσοι ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα βγήκαν ξανά «καθαροί» στη ζωή με οράματα και στόχους. Τα παιδιά των θεραπευτικών κοινοτήτων προσωποποιούν την ιδέα της ανατροπής, αφού καταφέρνουν ν' αλλάξουν τον ίδιο τους τον εαυτό μέσα από συλλογικές θεραπευτικές διαδικασίες. Ετσι η ζωή αποκτά και πάλι ουσία - αντί για το κυνηγητό της δόσης.

Με τον καθημερινό τους αγώνα τα παιδιά των θεραπευτικών κοινοτήτων διαψεύδουν όλους εκείνους που λένε πως τίποτα δεν αλλάζει στη ζωή. Με το προσωπικό τους παράδειγμα απαντούν και σε εκείνους που στη θέση των πραγματικών αξιών βάζουν τα υποκατάστατα ή θέλουν να μας πείσουν στο όνομα της αγοραίας πολιτικής πως δε χάλασ' ο κόσμος από ένα τσιγαριλίκι. Οι δυο πλευρές που αναδεικνύουν τα στοιχεία της «Στροφής» προβάλλουν τη μέγιστη αναγκαιότητα από τη μια μεριά για την ανάπτυξη ενός μεγάλου δικτύου πρόληψης και, από την άλλη, την ανάγκη για τη δημιουργία των απαραίτητων δομών απεξάρτησης και αποκατάστασης. Ρόλο καταλυτικό τόσο στην πρόληψη όσο και στην απεξάρτηση παίζει η οικογένεια. Ομως η λαϊκή οικογένεια βρίσκεται στο στόχαστρο της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και έχει εξαντληθεί οικονομικά και εξουθενωθεί ψυχικά για να τα βγάλει πέρα. Είναι η ίδια πολιτική που γεννά τα αδιέξοδα για τους νέους, αλλά ταυτόχρονα ενισχύει απλόχερα το μεγάλο κεφάλαιο με καθημερινούς μποναμάδες. Είναι η πολιτική που συνυπηρετούν και άλλα κόμματα μαζί με το κυβερνητικό. Η πολιτική που αντιμάχεται με συνέπεια το ΚΚΕ. Είναι η πολιτική που πρέπει να αντιμετωπιστεί αγωνιστικά σε καθημερινή βάση με τους συλλογικούς αγώνες.

Αυτή η πολιτική και οι εκφραστές της πρέπει να καταδικαστούν και στις ερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές από όλους εκείνους που συναντήθηκαν στους αγώνες του λαού και της νεολαίας για τη δουλιά, το ασφαλιστικό, την παιδεία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, ενάντια στα ναρκωτικά και για την ειρήνη.