Η Σύνοδος Κορυφής της Κοπεγχάγης τελείωσε. Η δανική προεδρία ολοκλήρωσε τη θητεία της στη Σύνοδο που αποφάσισε τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μια διαδικασία στην οποία «ο καυγάς που έγινε ήταν για το πάπλωμα», δηλαδή τη χρηματοδότηση. Για παράδειγμα, Πολωνοί και Τσέχοι κυβερνητικοί αντέδρασαν στα λειψά κοινοτικά κονδύλια που θα τους δοθούν, κάτω βεβαίως και από την πίεση της δράσης των μικρομεσαίων αγροτών των χωρών τους, που βλέπουν αυτά τα ισχνά κονδύλια ως «χρυσωμένο» αντιστάθμισμα, για το επερχόμενο ξεκλήρισμά τους. Τώρα η προεδρία παραδίδεται στην ελληνική κυβέρνηση. Ερχεται άλλο ένα κρίσιμο εξάμηνο για τα λαϊκά συμφέροντα.

Στις 24 του Γενάρη οι υπουργοί Εργασίας της ΕΕ συνέρχονται στο Ναύπλιο για να προωθήσουν ακόμα παραπέρα τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και στην Κοινωνική Ασφάλιση, την επέκταση της μερικής απασχόλησης με μεροκάματα πείνας και την ιδιωτική ασφάλιση. Αρχές Μάρτη συνέρχονται στα Γιάννενα οι υπουργοί Παιδείας για να προωθήσουν παραπέρα την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, την υπαγωγή της γνώσης στις ανάγκες της «ελεύθερης αγοράς», άρα τη μετατροπή της σε στεγνή εξειδίκευση. Μέσα Μάρτη συνέρχονται στην Αθήνα οι υπουργοί «Αμυνας». Πόσο ειρωνικός ο τίτλος τους ενώ θα προωθούν το διαβόητο ευρωστρατό, προκειμένου να δημιουργήσουν έναν ακόμη στρατιωτικό μηχανισμό επεμβάσεων για τα μονοπωλιακά συμφέροντα, ενώ θα αποφασίζουν τη διαχείριση του πολέμου στο Ιράκ... `Η θα σχεδιάζουν την κατανομή του ιρακινού πετρελαίου εν μέσω ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων - υπόγειων συγκρούσεων με τις άλλες ΝΑΤΟικές φατρίες και με κυριότερη αντίπαλο αυτήν του Μπους. Τον Απρίλη επικυρώνεται η διεύρυνση στην Αθήνα, δηλαδή η υπαγωγή κι άλλων ευρωπαϊκών χωρών και λαών στην καπιταλιστική Ενωση που εκμεταλλεύεται στυγνά τους εργαζομένους και μετρά εκατομμύρια ανέργους, αστέγους και πεινασμένους. Αρχές Μάη συνέρχονται στην Αθήνα οι υπουργοί Περιβάλλοντος, για να πείσουν το ασύδοτο κεφάλαιο που υπηρετούν να μην ξανακάνει περιβαλλοντικά εγκλήματα τύπου «ΠΡΕΣΤΙΖ».

Απέναντι σε αυτές τις συνόδους, μία υποχρέωση έχουμε: Να στήσουμε τις δικές μας αντισυνόδους. Να αντιδράσουμε. Να διαδηλώσουμε σε κάθε πόλη, να ταρακουνήσουμε και το τελευταίο χωριό, ώστε τα αντεργατικά σχέδια να μην περάσουν. Ωστε να απλωθεί παντού το αίτημα για 35ωρο-7ωρο-5ήμερο δουλιάς, για όλους, με πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα και φυσικά με αύξηση μισθών. Το αίτημα για αναβαθμισμένη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, για σχολείο που θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει, όπως φωνάζουν οι μαθητές στις διαδηλώσεις. Για να μπει φραγμός στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για να αναπνεύσουν επιτέλους οι λαοί ελεύθεροι. Για να τελειώνουμε με τα φληναφήματα, τις ακίνδυνες - για τους εκμεταλλευτές - αερολογίες περί «εφικτών» και «άλλων» κόσμων.

Η κίνηση «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» αποτελεί τον πόλο συσπείρωσης και λαϊκής οργάνωσης όλων αυτών των κινητοποιήσεων, που επειδή έτσι απαιτούν οι καιροί, θα διοργανωθούν για να πετύχουν τη μαζική μαχητική απάντηση στα αντιλαϊκά σχέδια που εξυφαίνονται. Αποτελεί τον πόλο δράσης όσων δεν αποδέχονται το ρόλο του ραγιά, το ρόλο του χαρούμενου «εναλλακτικού». Ολων όσοι αντιστέκονται και θέλουν να αντιστρέψουν την ευρωενωσιακή πραγματικότητα υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.