Αν κάποιος μείνει στην επιφάνεια των απόψεων που εκφράζονται σχετικά με την επικείμενη επιδρομή εναντίον του Ιράκ, θα αποκομίσει τη λανθασμένη εντύπωση πως μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, ορμώμενες τάχα από τις φιλειρηνικές τους διαθέσεις, στρέφονται εναντίον των πολεμοκάπηλων σχεδιασμών ΗΠΑ- Βρετανίας. Εξίσου λανθασμένο θα είναι το συμπέρασμα που θα εξαγάγουν όσοι αποδώσουν τις δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης, άκρως προτρεπτικές για συμμετοχή στις εκδηλώσεις κατά του πολέμου, στα ειλικρινή τους αντιπολεμικά αισθήματα.

Τα φαινόμενα όμως πολλές φορές απατούν. Ετσι, Γαλλία και Γερμανία φαίνεται προς το παρόν ότι δε συναινούν σε μια πολεμική επιχείρηση εναντίον του Ιράκ και επιμένουν στην ανάγκη μια τέτοια απόφαση να φέρει τη σφραγίδα νομιμότητας του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ. Το ότι η στάση τους αυτή υπαγορεύεται από ποικίλες σκοπιμότητες, προκύπτει και από το ότι οι ίδιες χώρες δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να συμμετάσχουν στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας παρότι δεν υπήρχε σχετική απόφαση του ΣΑ και ουδέποτε μίλησαν για παράβαση της διεθνούς νομιμότητας που τώρα επικαλούνται.

Και οι δύο ουδέποτε αρνήθηκαν την επεμβατική λογική που διέπει την «αντιτρομοκρατική συμμαχία» στην οποία συμμετέχουν. Απεναντίας, αποδεχόμενες την ανακήρυξη της «τρομοκρατίας» σε υπ' αριθμόν 1 κίνδυνο, αποδέχονται και τα παρελκόμενα, την παραβίαση δηλαδή αρχών πάνω στις οποίες είχε δομηθεί το διεθνές δίκαιο, όπως η εθνική ανεξαρτησία, η εδαφική ακεραιότητα κ.ο.κ.

Η αιτία των μεταξύ τους προστριβών βρίσκεται στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, στο κομμάτι που η κάθε δύναμη θα αποσπάσει από τα λάφυρα, στην επιθυμία κάθε χώρας να διασφαλίσει τα συμφέροντα της δικής της αστικής τάξης. Ας μην ξεχνάμε ότι τόσο η γαλλική «Τόταλ» όσο και η ρώσικη «Λουκ Οϊλ» έχουν επενδύσει πολλά στα πετρέλαια του Ιράκ. Αυτά θέλουν να διασφαλίσουν και επειδή δεν τα 'χουν σίγουρα «το παίζουν» ενάντια στον πόλεμο. Αλλωστε, η Γαλλία αποστέλλει στον Περσικό Κόλπο το μοναδικό πυρηνικό αεροπλανοφόρο που διαθέτει, ενώ η Γερμανία διαθέτει ειδικές δυνάμεις στην αραβική χερσόνησο.

Στα καθ' ημάς, δηλώσεις όπως του Κ. Λαλιώτη ή του Ν. Σηφουνάκη, φανατικές κατά του πολέμου και υπέρ του αντιπολεμικού κινήματος, βρίσκουν την εξήγησή τους αν ληφθεί υπόψη αφ' ενός το αντιπολεμικό λαϊκό αίσθημα, αφ' ετέρου η λαϊκή δυσαρέσκεια από την κυβερνητική πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ θέλει και επιχειρεί να προσποριστεί πολιτικά οφέλη εμφανιζόμενο να στηρίζει το αντιπολεμικό κίνημα. Αλλά οι πράξεις της κυβέρνησης κάθε άλλο παρά αντιπολεμικές μπορούν να χαρακτηριστούν. Μια φρεγάτα έχει καταπλεύσει στον Περσικό Κόλπο, η αμερικανική βάση στη Σούδα είναι σε πλήρη ετοιμότητα, ενώ στα πλαίσια του ΝΑΤΟ η κυβέρνηση δεσμεύτηκε για την παροχή τεχνικών διευκολύνσεων προς τις ΗΠΑ.

Κι έχει τεράστια σημασία, σήμερα, που βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός πολέμου με ενδεχόμενες αλυσιδωτές συνέπειες για την ευρύτερη περιοχή, όλοι να κριθούν από τις πράξεις τους. Να κριθούν και να καταδικαστούν. Η μαζική συμμετοχή στις αντιπολεμικές εκδηλώσεις ας αποτελέσει καθολική εναντίωση στα πολεμοκάπηλα ιμπεριαλιστικά σχέδια και σε όσους τα προωθούν. Και στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την όποια εμπλοκή της.