«

Ευχή όλων είναι τώρα να σταματήσει ο πόλεμος», επαναλαμβάνουν με όποια ευκαιρία τους δοθεί πολιτικοί και δημοσιογράφοι, καθένας που του δίνεται βήμα στο δημόσιο διάλογο τον σχετικό με τον πόλεμο. Ναι, να σταματήσει το γρηγορότερο δυνατό, αλλά πώς; Σ' αυτό το απλό ερώτημα φαίνεται πως δυσκολεύονται εξαιρετικά να απαντήσουν. Να σταματήσει, λοιπόν, η αιματοχυσία. Κάθε εχέφρων άνθρωπος το εύχεται, χιλιάδες το παλεύουν συμμετέχοντας σε αντιπολεμικές κινητοποιήσεις σε όλον τον κόσμο. Δεν αρκεί, όμως, αυτό. Σημασία έχει να σκιαγραφήσει κανείς και το τέλος αυτού του πολέμου.

Τι έχουμε ως τώρα; Μια εισβολή σε μια ανεξάρτητη χώρα - μέλος του ΟΗΕ. Εναν άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο όνομα της απομάκρυνσης του Σ. Χουσεΐν, αλλά με επιδιώξεις που είναι λίγο - πολύ γνωστές και κοινά παραδεκτές. Με αυτά τα δεδομένα, η ευχή να σταματήσει ο πόλεμος δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από την επιθυμία και τη θέση να τελειώσει με συντριπτική ήττα των εισβολέων. Η ευχή να σταματήσει ο πόλεμος δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται με πράξεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης στο δοκιμαζόμενο, αλλά γενναίο, λαό του Ιράκ που αντιστέκεται, υπερασπιζόμενος την πατρίδα του, να τελειώσει ο πόλεμος με νικητή τον ιρακινό λαό.

Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Πολύ περισσότερο, που ανάμεσα σ' αυτούς που δημόσια διατυπώνουν τέτοιου είδους ευχές βρίσκονται και όσοι παρέχουν διευκολύνσεις στη διεξαγωγή του πολέμου, κυβερνητικοί παράγοντες, αλλά και στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης και άλλοι ακόμα που ουδέποτε άρθρωσαν, και ούτε πρόκειται, μια λέξη για τη συμμετοχή της χώρας μας σ' αυτόν το βρώμικο πόλεμο. Ολοι αυτοί, λέγοντας να τελειώσει ο πόλεμος στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους δεν έχουν τίποτα άλλο από το να τελειώσει με την τάχιστη επικράτηση όσων τον προκάλεσαν. Και γι' αυτό το λόγο είναι υποκριτές. Και επιπλέον, γιατί αν έτσι λήξει ο πόλεμος δεν πρόκειται να επέλθει ειρήνη, ούτε ευημερία για τον ιρακινό λαό. Οχι μόνο γιατί έτσι διδάσκει η ιστορία, αλλά και γιατί το ομολογούν απερίφραστα οι «εγκέφαλοι» αυτού του εγκλήματος, αναλύοντας τα σχέδιά τους για τη μετά τον πόλεμο κατάσταση.

Ο ελληνικός λαός, οι λαοί όλου του κόσμου, ας θέσουν, λοιπόν, αυτή την ευχή ολοκληρωμένα και ας συνεχίσουν τον αγώνα τους, για να γίνει πραγματικότητα. Συσπειρωμένοι στο αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα ας εύχονται και ας απαιτούν να σταματήσει ο πόλεμος με την ήττα των εισβολέων. Και θα είναι αυτή πραγματική νίκη για το λαό του Ιράκ, πρώτα και κύρια, αλλά και για τους λαούς όλου του κόσμου. Μια νίκη που θα προστεθεί στις περίλαμπρες νίκες πολλών λαών αυτού του κόσμου, που κάποτε κλήθηκαν με ισχνά μέσα να αντιπαρατεθούν σε πανίσχυρους κατακτητές και κατήγαγαν θριάμβους. Στη συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού ζουν τέτοια παραδείγματα. Και στη συνείδησή του παραμένει ακλόνητη η πεποίθηση πως με τον αγώνα του μπορεί να βοηθήσει τον ιρακινό λαό στη μάχη που δίνει.