Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κατά του Ιράκ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και ταυτόχρονα στη χώρα μας και διεθνώς αφυπνίζονται μαζικά συνειδήσεις, αναδεικνύοντας ότι οι λαοί είναι η μόνη υπερδύναμη που μπορεί να βάλει φρένο στη βαρβαρότητα. Η ελληνική κυβέρνηση, όμως, βαδίζει σε αντίθετη κατεύθυνση με το γενικό αντιπολεμικό αίσθημα του λαού και της νεολαίας της χώρας μας, καθώς δίνει στους ιμπεριαλιστές κάθε λογής διευκολύνσεις για τη διάπραξη των εγκλημάτων τους. Βέβαια, η παλλαϊκή οργή και αγανάκτηση υποχρεώνει τους κυβερνώντες και πολλούς από αυτούς που στηρίζουν όλη την επιχειρηματολογία των πολεμοκάπηλων, να βάζουν τη μάσκα του φιλειρηνιστή. Τέτοιες προσπάθειες βλέπουμε καθημερινά και από υπουργούς της κυβέρνησης, που εμφανίζονται υπέρμαχοι του «τερματισμού της παρανομίας του πολέμου», της «δυναμικής παρέμβασης της ΕΕ» και των «λεπτών διπλωματικών χειρισμών της χώρας», όπως και της «ικανοποίησης των εθνικών συμφερόντων».

Τέτοιες αντιλήψεις και ιδεολογήματα, με στόχο τη χειραγώγηση του αντιπολεμικού κινήματος, είναι υπαρκτά όλο αυτό το διάστημα από την έναρξη της επέμβασης στο Ιράκ και μέσα στις τάξεις πολλών διαδηλωτών. Το ότι χιλιάδες κόσμου άφησαν το καναπέ τους, ότι νέοι άνθρωποι, μαθητές και φοιτητές, μαζικά πύκνωσαν τις γραμμές του αντιπολεμικού κινήματος, αναμφισβήτητα είναι πολύ θετικό γεγονός αλλά και παρακαταθήκη για το μέλλον. Απαιτείται όμως περισσότερο βάθεμα στη σκέψη και κυρίως ξεκαθάρισμα του ίδιου του προσανατολισμού του κινήματος. Οι λαϊκές δυνάμεις δεν έχουν τίποτε θετικό να περιμένουν από αντιλήψεις που τους καλούν να συστρατευτούν με το γαλλογερμανικό άξονα, με την ΕΕ της «κοινής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας».

Αυτό επίσης που έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία είναι το γεγονός, ότι δεν αρκεί απλά και μόνον η έκφραση των γενικών φιλειρηνικών αισθημάτων. Σήμερα πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι τα αιτήματα που μπορεί πραγματικά και πρακτικά να βάλουν εμπόδιο στο μακελειό είναι το «Εξω η Ελλάδα από τον πόλεμο», «Να σταματήσει κάθε εμπλοκή και συμμετοχή», «Να κλείσει η βάση της Σούδας και όλες οι ΝΑΤΟικές βάσεις». Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή μίλησε καθαρά στον ελληνικό λαό. Πρωτοστάτησε με την πολύμορφη δράση των στελεχών και μελών του, ώστε ο αντιπολεμικός αγώνας να αποκτήσει αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά. Να δυναμώσει όχι μόνον ποσοτικά, αλλά και ποιοτικά.

Η χτεσινή περικύκλωση της βάσης της Σούδας, οι εκατοντάδες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα αυτό ακριβώς υπηρετούν. Να αποκαλύψουν τη φύση του ιμπεριαλισμού, ως καπιταλισμού που σαπίζει, τις πραγματικές αιτίες που γεννούν τους πολέμους, όπως τις συνεχώς εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες, την εκμετάλλευση, την ανεργία και τη φτώχεια. Να αποκαλύψουν το ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης, της πλουτοκρατίας και των φιλοϊμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ δείχνει και τη μόνη προοπτική για τα λαϊκά στρώματα. Μέσα από την ενίσχυση των αντιπολεμικών, αντιιμπεριαλιστικών συσπειρώσεων να ανοίγει ο δρόμος για το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο που θα διεκδικήσει την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό, το μόνο αντίδοτο στη σημερινή βαρβαρότητα.