Το μελάνι της σουπιάς που θολώνει το νερό και τη διευκολύνει να διαφεύγει, αυτό το «μελάνι» έριχναν όλες αυτές τις μέρες οι εκπρόσωποι όλων των κομμάτων, εκτός από το ΚΚΕ, σχετικά με το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Από κοντά φυσικά και οι ειδικοί απολογητές της ιμπεριαλιστικής φύσης της Ενωσης που παρέλασαν από τα τηλεοπτικά παράθυρα. Ολοι τους ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ, έκλεισαν τη «φιλειρηνική Ευρώπη» σε όλες τις πτώσεις και επίσης όρισαν την ελπίδα στην «κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα...».

Μόνο το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή αποκάλυπτε πως «όμοιος ομοίω αεί πελάζει» και πως τα κίνητρα των Ευρωπαίων ηγετών, που τάχα αντιστέκονταν, είναι ίδια και απαράλλαχτα με εκείνα της διοίκησης των ΗΠΑ και πως διέφεραν μόνο στη μορφή. Μια μορφή που είχε άμεση σχέση με το περιεχόμενο, αφού οι Ευρωπαίοι, αν περνούσε το δικό τους, θα είχαν τη δυνατότητα να συμμετέχουν από την αρχή στη μοιρασιά της λείας του προτεκτοράτου, όπως σκόπευαν να μετατρέψουν «ειρηνικά» το Ιράκ. Εκεί βρισκόταν το περιεχόμενο της ενδοϊμπεριαλιστικής αντίθεσης και όχι στη «διαφορετική κουλτούρα, ιστορία, νοοτροπία» και άλλα που ακούστηκαν. Η διαφορά ήταν στα μέσα που διέθετε η μία και η άλλη πλευρά του ιμπεριαλισμού και στο πώς θα τα χρησιμοποιούσε για να έχει τα περισσότερα κέρδη (οικονομικά και γεωστρατηγικά).

Εγκαίρως επίσης είχε προβλέψει το ΚΚΕ πως αργά ή γρήγορα οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές θα ψάξουν τρόπο, να μη μείνουν έξω από τη μοιρασιά. Αλλωστε τα σημάδια είχαν φανεί, αφού σχεδόν όλοι τους «κρατούσαν τις γέφυρες ανοιχτές», παρέχοντας όλων των λογιών τις διευκολύνσεις. Πριν καλά - καλά ολοκληρωθεί η κατοχή από τους άμεσους εισβολείς, άρχισαν ήδη να διατυπώνουν τη «φόρμουλα ΟΗΕ» προκειμένου να τους επιτραπεί να ορμήξουν μέσα. Αποκορύφωμα - αποκάλυψη ήταν η χτεσινή δήλωση της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ. Ουσιαστικά νομιμοποιούν την εισβολή και κατοχή, συντάσσονται με τις ΗΠΑ για την τρομοκρατία, που ασκεί σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και ταυτόχρονα διεκδικούν πάλι μέσω ΟΗΕ το μικρότερο (αναγκαστικά τώρα) μερίδιό τους. Οι εκπρόσωποι των κομμάτων του γαλλογερμανικού άξονα θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από την εξέλιξη, για την οποία κοπίασαν. Θεμελιώνεται με αυτές τις ανακοινώσεις η φιλοδοξία τους.

Το ζήτημα είναι: Τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετούνται τελικά ακόμα και να γίνει το χατίρι των Ευρωπαίων; Αντιμετωπίζεται το πρόβλημα πόλεμος ή ειρήνη ή θεμελιώνονται αντικειμενικά τοπικοί πόλεμοι και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις; Ακόμα και αν καταφέρει η ΕΕ να ξεπεράσει τα εσωτερικά της και φτιάξει «τον άλλο πόλο» αυτός δε θα έχει δεδομένο ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα; Είναι ποτέ δυνατόν να είναι εγγύηση ειρήνης η ισορροπία του τρόμου και η πιθανότητα μεγάλου πολέμου; Το ΚΚΕ έχει απαντήσει εγκαίρως σ' αυτά τα ερωτήματα και δεν έχει αυταπάτες καλού ή κακού ιμπεριαλιστή. Αγωνίζεται για το αληθινό αντίπαλο δέος, που διατυπώνεται από άλλα συμφέροντα. Εκείνα των λαών ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.