Αρχισε χτες η άτυπη Σύνοδος των Υπουργών Περιβάλλοντος της ΕΕ στο Λαγονήσι. Μια σύνοδος, που άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το άκρον άωτον της υποκρισίας. Κι αυτό, γιατί μαζεύτηκαν εκεί για να μιλήσουν δήθεν για την προστασία του περιβάλλοντος εκπρόσωποι κυβερνήσεων, που: Μαζί με τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές σκόρπισαν το θάνατο, τη ρύπανση και την καταστροφή στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία. Ευθύνονται για τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη. Αφήνουν ελεύθερες τις αγορές για να φτάνουν στα πιάτα μας οι διοξίνες, τα μεταλλαγμένα και οι «τρελές αγελάδες». Αφήνουν ασύδοτο το εφοπλιστικό κεφάλαιο να ρυπαίνει τις θάλασσες και τις ακτές. Παραδίδουν στο μεγάλο κεφάλαιο τους δημόσιους ελεύθερους χώρους, τα δάση και όλα τα υπόλοιπα ευαίσθητα οικοσυστήματα. Επιβάλλουν και νομοθετικά ένα απαράδεκτο εργασιακό περιβάλλον και κάνουν τα «στραβά μάτια» στην έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, με αποτέλεσμα να πληρώνουν βαρύ τίμημα οι εργαζόμενοι.

Είναι απόλυτα λογική μια τέτοια εξέλιξη, αφού καπιταλισμός και προστασία του περιβάλλοντος είναι έννοιες που δε συμβιβάζονται. Η καπιταλιστική οικονομία, στις σημερινές συνθήκες, είτε με τη μορφή της κρατικής προστασίας και του κρατικού μονοπωλίου, είτε με τη μορφή της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων, δεν μπορεί και δε θέλει να αντιμετωπίσει ούτε το ζήτημα του περιβάλλοντος προς όφελος των συμφερόντων του λαού. Και πώς είναι δυνατόν να συμβεί διαφορετικά, όταν και το περιβάλλον - όπως προβλέπεται στο 6ο Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Δράσης της ΕΕ - αποτελεί ένα μοχλό παρέμβασης στην οικονομία και την κατανάλωση, για την ενίσχυση του κεφαλαίου; Οταν και το περιβάλλον αντιμετωπίζεται ως μια από τις διεξόδους της συσσώρευσης του κεφαλαίου; Οταν, απλά, το περιβάλλον αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα;

Εφτασε χτες να το ομολογήσει απερίφραστα και η ίδια η εισήγηση της Ελληνικής Προεδρίας προς τη σύνοδο: Ακόμη και στις διακηρύξεις της ΕΕ (στο υπό διαμόρφωση Ευρωπαϊκό Σύνταγμα), αρχίζει να αποδυναμώνεται η έννοια της προστασίας του περιβάλλοντος, την οποία καταλαμβάνει όλο και πιο πολύ η πρακτική της ασύδοτης δράσης του μεγάλου κεφαλαίου. Αποσύρεται σιγά - σιγά και ο τελευταίος φερετζές, αναδεικνύοντας το αποτρόπαιο αντιπεριβαλλοντικό της προσωπείο!

Απέναντι στην κατάσταση αυτή, μόνον η αντίσταση και η πάλη όλων μας μπορεί να αντιστρέψει το μελανό μέλλον, που περιμένει εμάς και κυρίως τα παιδιά μας - τα παιδιά της «παγκοσμιοποιημένης» λαίλαπας. Η πάλη ενάντια στις συγκεκριμένες αποφάσεις και επιλογές για το περιβάλλον, αλλά και συνολικά ενάντια στην εξουσία των χωρών - μελών της ΕΕ, για την ανατροπή του καπιταλισμού. Μόνο μια τέτοια πάλη κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που θα στηρίζεται στην αναγκαιότητα της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής συσπείρωσης για τη συγκρότηση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας του Λαϊκού Μετώπου για τη λαϊκή εξουσία, μπορεί να οδηγήσει και στην άρση των περιβαλλοντικών προβλημάτων και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής.