Η αναγκαιότητα ανάπτυξης ενός κινήματος για τη διεκδίκηση της απλής αναλογικής στον αντίποδα των όποιων διαπραγματεύσεων και παζαριών στηθούν γύρω από τον εκλογικό νόμο, έχει υπογραμμιστεί εδώ και καιρό από το ΚΚΕ. Οπως επίσης και η ανάγκη το κίνημα αυτό να αγκαλιάσει όλο το λαό, κάθε εργαζόμενο που δεν ανέχεται τη νόθευση της λαϊκής θέλησης, τους φορείς και τα κινήματά του και φυσικά πολιτικές δυνάμεις. Από την πλευρά του έχει ξεκαθαρίσει πως θα στηρίξει κάθε τέτοια προσπάθεια, θα συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στην ανάπτυξη αυτού του κινήματος. Από το σημείο αυτό έως το σημείο να επιδιώκουν κάποιοι, στις πρωτοβουλίες προώθησης της κοινής δράσης για την απλή αναλογική, να εμπλέξουν την πολιτική των συμμαχιών και συνεργασιών τους, μεσολαβεί άβυσσος.

Το ΚΚΕ σε όλη τη μακρόχρονη ιστορία του με συνέπεια χάραζε και υπηρετούσε μια πολιτική συμμαχιών, τέτοια που είχε ανάγκη ο λαός και ο τόπος στην εκάστοτε ιστορική συγκυρία. Στη βάση συγκεκριμένων αρχών και θέσεων, που να διασφαλίζουν την αποτελεσματικότητα και την προοπτική της συμμαχίας, τη δυνατότητά της να ανοίγει δρόμους στο λαϊκό εργατικό κίνημα, κι όχι να το ευνουχίζει ή να σπέρνει την απογοήτευση μιας ανώριμης και άκαιρης για μικροκομματικούς λόγους καιροσκοπικής συνεργασίας. Ποτέ, το ΚΚΕ, δεν είδε τις συμμαχίες ή τις συνεργασίες με πνεύμα ευκαιριακό, δεν τις υπέταξε σε ωφελιμίστικους προεκλογικούς υπολογισμούς και σκοπιμότητες, δεν τις ανήγαγε σε αυτοσκοπό. Μεταξύ άλλων, γιατί γνωρίζει καλά τις βαριές συνέπειες που μπορεί να έχει «μια συμμαχία για τη συμμαχία» τόσο στο ίδιο όσο κυρίως στο λαϊκό κίνημα.

Είναι, νομίζουμε, κατανοητή η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στην κοινή δράση για τον α' ή β' στόχο και στην πολιτική συμμαχία. Η πρώτη προϋποθέτει συμφωνία σε ένα επιμέρους στόχο πάλης, όπως τώρα ο στόχος για απλή αναλογική, ωστόσο η πολιτική συμμαχία προϋποθέτει τη σύγκλιση πάνω σε προγράμματα, αρχές και θέσεις. Η εμφάνιση της απαιτούμενης σήμερα κοινής δράσης για τη διεκδίκηση της απλής αναλογικής ως προθάλαμο ευρύτερων πολιτικών συμφωνιών, στην πραγματικότητα υπονομεύει την ίδια την πάλη για την καθιέρωσή της. Γι' αυτό εκείνες οι δυνάμεις που πραγματικά ανησυχούν για μια φιλολαϊκή διέξοδο και θέλουν να είναι συνεπείς με τον εαυτό τους και τον εργαζόμενο λαό, είναι προτιμότερο να αποφεύγουν τα «μεγάλα λόγια» περί γενικότερων συνεργασιών! Και γιατί το ζήτημα των συμμαχιών του κάθε κόμματος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, αλλά και γιατί σήμερα δυσκολεύουν την κοινή προσπάθεια για τη διεκδίκηση της απλής αναλογικής. Εκτός πια, αν γι' αυτό ακριβώς το λόγο πυροδοτούν μια τέτοια κουβέντα...