Το σχέδιο της κυβέρνησης να εξασφαλίσει στους εργοδότες τζάμπα εργάτες, στέλνοντας τους ανέργους να δουλεύουν με «κίνητρο» την ασφαλιστική κάλυψη, δεν είναι απλώς μια πρόκληση. Είναι σκέτη διαστροφή. Πολύ περισσότερο όταν γίνεται με πρόσχημα την ενίσχυση της απασχόλησης. Καταρχήν, και μόνο η ιδέα να εργάζεται ο άνεργος εισπράττοντας μόνο το επίδομα ανεργίας, είναι προσβολή στους χιλιάδες ανέργους και σε ολόκληρη την εργατική τάξη. Το επίδομα ανεργίας είναι συνεισφορά των εργαζόμενων - και όχι της εκάστοτε κυβέρνησης - προς τα μέλη της τάξης τους που έχουν πέσει θύματα αυτής της ανίατης νόσου του καπιταλισμού, που λέγεται ανεργία. Είναι ένδειξη αλληλεγγύης εργάτη προς εργάτη. Είναι η ελάχιστη υποχρέωση της κοινωνίας προς τους ανέργους.

Γι' αυτό είναι τουλάχιστον προκλητικό την αλληλεγγύη και υποχρέωση αυτή, να την οικειοποιείται ο καπιταλιστής και να εξασφαλίζει επί της ουσίας αμισθί εργατικά χέρια. Δηλαδή, στην κυριολεξία δούλους. Η ασφαλιστική κάλυψη που θα δίνουν οι επιχειρήσεις όταν πρόκειται για μερική απασχόληση, είτε η καταβολή της διαφοράς μεταξύ του επιδόματος και του ισχύοντος κατώτερου μισθού (όταν πρόκειται για πλήρη απασχόληση) -σύμφωνα με τις δύο εκδοχές της πρότασης - σε τίποτα δεν αλλάζει το γεγονός ότι το μεγάλο κεφάλαιο θα μπορεί να βάζει στη δούλεψή του εργατικά χέρια για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα χωρίς να πληρώνει ούτε ένα ευρώ!

Είναι πρόκληση γιατί με τις εισφορές των εργαζομένων προς τον ΟΑΕΔ, η τάξη των καπιταλιστών θα εξασφαλίζει απολύτως δωρεάν εργατικά χέρια. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι ο καπιταλιστής πληρώνει στον εργάτη μόνο τον αναγκαίο χρόνο και ιδιοποιείται τον πρόσθετο χρόνο εργασίας του (υπεραξία). Τώρα το ΠΑΣΟΚ, με τη συγκεκριμένη πρόταση, υποχρεώνει την κοινωνία, τους υπόλοιπους εργαζόμενους, να πληρώνουν τον «αναγκαίο χρόνο», αφού μισθός θα είναι το επίδομα ανεργίας και να δίνει στο κεφάλαιο τη δυνατότητα να μετατρέπει όλο το χρόνο εργασίας του ανέργου σε υπεραξία.

Είναι ταυτόχρονα και μια βόμβα στα θεμέλια της ίδιας της απασχόλησης. Στην πραγματικότητα, η σκανδαλώδης ρύθμιση της κυβέρνησης δημιουργεί προϋποθέσεις και προσφέρει «κίνητρο» προς τους βιομηχάνους για χιλιάδες απολύσεις, αφού οι επιχειρήσεις θα μπορούν να αντικαθιστούν τους μισθωτούς εργάτες με ανέργους που δε θα πληρώνουν. Σε καμία περίπτωση δεν είναι μέτρο ενίσχυσης της απασχόλησης. Ολα τα επίσημα στατιστικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι παρά την αύξηση του ΑΕΠ, νέες θέσεις εργασίας δε δημιουργούνται. Ετσι η είσοδος των ανέργων στην παραγωγή, αναγκαστικά θα οδηγήσει στην εκδίωξη απ' αυτή ενός μέρους του υπάρχοντος εργατικού δυναμικού. Πρόκειται καθαρά για μέτρο ανακύκλωσης του εργατικού δυναμικού, αλλά πλέον με όρους καθεστώτος δουλείας. Το μόνο που θα πετύχει, είναι η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης συνολικά της εργατικής τάξης και η κατακόρυφη άνοδος των καπιταλιστικών κερδών.

Εάν μέχρι τώρα η στρατιά των ανέργων ήταν για τους καπιταλιστές ένας κλασικός μοχλός πίεσης προς τους εργάτες, μοχλός εκβιασμού που αξιοποιούνταν απέναντι στις εργατικές διεκδικήσεις, οι άνεργοι που μπαίνουν αμισθί στην παραγωγή, είναι ο πολιορκητικός κριός που θα διαλύσει κάθε γραμμή άμυνας. Γι' αυτό και τα συνδικάτα πρέπει να την απορρίψουν ασυζητητί και να οργανώσουν την αντίδρασή τους.