Πήραμε χτες, με την ομιλία του Γ. Παπανδρέου, μια ιδέα για τον τρόπο που θα χειριστεί ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει προεκλογικά. Δηλαδή, το πώς θα επιχειρήσει ο ίδιος και η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος να συγκαλύψουν πίσω από ένα «νέο» προσωπείο τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής.

Δεκατρείς φορές χρησιμοποίησε ο Γ. Παπανδρέου τον όρο «συμμετοχική δημοκρατία» περιγράφοντας έναν -υποτίθεται - νέο τρόπο διακυβέρνησης. Σίγουρα, ο τρόπος άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας είναι το ένα σκέλος της πολιτικής κάθε κόμματος. Το άλλο, και ουσιαστικότερο, είναι το περιεχόμενο της πολιτικής. Ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε να μας πείσει ότι το θέμα δεν είναι η ουσία της πολιτικής που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ και θα συνεχίσει να εφαρμόζει (αν νικήσει στις εκλογές), αλλά ο τρόπος που θα την εφαρμόσει.

Με λίγα λόγια, ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μάς είπε ότι στην έλλειψη «συμμετοχικής δημοκρατίας» οφείλονται τα ποσοστά της ανεργίας, η ακρίβεια στην αγορά, η κατεδάφιση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, η σύνθλιψη των επαγγελματοβιοτεχνών, η συνεχής υποβάθμιση των δημόσιων συστημάτων Υγείας και Παιδείας, η συστηματική περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων, η εμπλοκή στους πολέμους της «νέας τάξης»...

Ολα τα παραπάνω είναι βεβαίως αποτελέσματα μιας συγκεκριμένης πολιτικής με απολύτως καθαρά ταξικά κριτήρια. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, που απασχολούν τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, απαιτεί μια πολιτική που θα έρχεται σε ρήξη με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πολιτικές τις οποίες η κυβέρνηση και ο ίδιος έχουν συνυπογράψει και έχουν δεσμευτεί για την εφαρμογή τους. Απαιτεί, ακόμη, τη ρήξη με το μεγάλο κεφάλαιο αφού και η παραμικρή ανακατανομή εισοδήματος προϋποθέτει ότι θα θιγούν τα συμφέροντά του. Δηλαδή, κάτι αδιανόητο για τον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, όπως φυσικά αδιανόητο είναι και για τη Νέα Δημοκρατία.

Ως προς την περιβόητη «συμμετοχική δημοκρατία», ο Γ. Παπανδρέου αποσιωπά το γεγονός ότι ο τρόπος εφαρμογής μιας πολιτικής καθορίζεται από το περιεχόμενό της. Μια πολιτική που στοχεύει στο χτύπημα των εργαζομένων, των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, έναν τρόπο εφαρμογής μπορεί να έχει: Τη φαλκίδευση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων και την καταστολή. Με τη «συμμετοχική δημοκρατία» ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ούτε λίγο-ούτε πολύ, θέλει να κάνει τους εργαζόμενους, τον ελληνικό λαό, «συνεταίρους» στην πολιτική που ευθύνεται για τα δεινά τους. Μήπως ψάχνει για κορόιδα;