Κυρίαρχο στοιχείο στη νέα επιχείρηση εξαπάτησης του ελληνικού λαού, στην οποία επιδίδεται το δήθεν ρετουσαρισμένο ΠΑΣΟΚ ή η «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» του Γ. Α. Παπανδρέου, είναι η «συμμετοχική δημοκρατία». Και μόνο ο όρος αποδεικνύει την απάτη. Υποτίθεται ότι η δημοκρατία, ως μορφή πολιτικής οργάνωσης της κοινωνίας, βασίζεται στην αναγνώριση του λαού σαν πηγής εξουσίας και του δικαιώματός του να συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων για τα κρατικά θέματα. Αυτά, βέβαια, στη θεωρία. Στην πράξη, οι ανάγκες του κεφαλαίου επιβάλλουν την εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών, οπότε τα περί δημοκρατίας πάνε περίπατο, έτσι ή αλλιώς.

Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά. Στους χώρους εργασίας κυριαρχεί η εργοδοτική ασυδοσία και η τρομοκρατία, οι οποίες στηρίζονται, βέβαια, στην αντεργατική κυβερνητική πολιτική. Η συνδικαλιστική δράση διώκεται και ο φόβος της απόλυσης (και μάλιστα σε συνθήκες αυξημένης ανεργίας) επικρέμαται ωσάν δαμόκλειος σπάθη. Ολα αυτά στοχεύουν στην καλλιέργεια της ηττοπάθειας, της παθητικοποίησης και του συμβιβασμού των εργαζόμενων. Οποιο συνδικάτο, ή ομάδα εργαζομένων, ή κοινωνική οργάνωση επιχειρεί να αμφισβητήσει την αντιλαϊκή πολιτική, αντιμετωπίζει το σκληρό αυταρχικό πρόσωπο του κράτους (η «μαύρη βίβλος» του αυταρχισμού των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ, είναι πολύ μεγάλη). Ταυτόχρονα, και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι κατακτήσεις συρρικνώνονται συνεχώς, με μια σειρά αντιδραστικούς νόμους (Συνθήκη Σένγκεν για ηλεκτρονικό φακέλωμα, ευρωτρομονόμος, ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης κλπ.).

Μόλις τις τελευταίες μέρες, η κυβέρνηση έδειξε το πραγματικό αυταρχικό πρόσωπό της ενάντια στους αγρότες της Αχαΐας (που αμφισβητούν την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και αγωνίζονται για να αποφύγουν το ξεκλήρισμά τους), ενάντια στους οικοδόμους της Πάτρας (που θρηνούσαν τον αδικοχαμένο συνάδελφό τους και διαμαρτύρονταν για την παντελή έλλειψη μέτρων και την ασυδοσία των εργοδοτών που έχουν μετατρέψει τα γιαπιά σε καρμανιόλες), ενάντια στους Καλυβιώτες (που αντέδρασαν στην παράδοση παραλίας σε ξενοδοχειακό όμιλο). Αυτά συνέβησαν, μάλιστα, σε προεκλογική περίοδο. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς τι θα συμβεί στην περίπτωση που ο δικομματισμός, είτε με τη μία, είτε με την άλλη του μορφή, βγει αλώβητος από τη μάχη των εκλογών της 7ης Μάρτη.

Με τα περί «συμμετοχικής δημοκρατίας», η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να πείσει ότι θα εφαρμόσει ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης, ότι το κύριο δεν είναι η ουσία της πολιτικής, αλλά ο τρόπος που εφαρμόζεται αυτή η πολιτική. Ομως, για να εφαρμόζεται στην πράξη η πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας, της κατεδάφισης του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, της εμπορευματοποίησης της Υγείας και της Παιδείας, της ακρίβειας, του ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών, του αφανισμού των επαγγελματοβιοτεχνών, της συνεχούς περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, της εμπλοκής στους πολέμους της «νέας τάξης», δεν μπορεί παρά να χρησιμοποιεί αυταρχισμό και καταστολή. Γιατί, οι εργαζόμενοι και ο λαός, δεν πρόκειται να γίνουν «συνέταιροι» αυτής της πολιτικής που τόσα δεινά τους προκαλεί, όσα κόλπα «συμμετοχικής δημοκρατίας» και αν επιστρατεύσουν οι κυβερνώντες.