Αν έχει κάποιο ενδιαφέρον η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που δημοσιοποιήθηκε την προηγούμενη Τετάρτη, είναι ότι απεικονίζει, πάντα με ταξικά κριτήρια, τη σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ενώ παράλληλα δίνει απάντηση στο ερώτημα τι θα πρέπει να κάνει η κυβέρνηση της επόμενης μέρας... Επομένως, αν ο Ελληνας ψηφοφόρος θελήσει να μάθει τι θα πράξει η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 7ης Μάρτη στον τομέα της οικονομίας, είτε πρόκειται για κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είτε για κυβέρνηση της ΝΔ, δεν έχει παρά να διαβάσει την τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Τι λέει, λοιπόν, η τελευταία έκθεση της ΕΕ για την ελληνική οικονομία; Λέει κατ' αρχάς ότι, παρά τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που σημειώθηκαν τα τελευταία χρόνια, δεν έχουν αντιμετωπιστεί ακόμα τα δύο βασικά διαρθρωτικά της προβλήματα, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας και οι δημοσιονομικές ανισορροπίες. Μιλά, επίσης, για τους «υψηλότατους κινδύνους» που την απειλούν τα επόμενα χρόνια, κίνδυνοι οι οποίοι κωδικοποιούνται στα υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα, το υψηλό δημόσιο χρέος, αλλά και τα δημοσιονομικά βάρη που θα επιφέρει η χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος... Οσον αφορά στην αγορά εργασίας, επισημαίνονται οι ...ελλιπείς προσπάθειες για την προώθηση της μερικής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, ενώ επιφυλάσσεται για το γεγονός ότι οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές θα σταθούν εμπόδιο στην προώθηση σημαντικών τροποποιήσεων του συνολικού πλαισίου των μισθολογικών διαπραγματεύσεων...

Σαν λογική συνέπεια των επισημάνσεων αυτών, οι προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελληνική οικονομία, που αφορούν στη διετία 2004 - 2005 και υπό το πρίσμα της προώθησης της «στρατηγικής της Λισαβόνας» συμπυκνώνονται στα ακόλουθα: Προώθηση πολιτικών που θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα (του κεφαλαίου), δηλαδή νέα επίθεση σ' ό,τι απέμεινε από τα εργασιακά δικαιώματα. Σκληρή δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή πλήρης εμπορευματοποίηση των «κοινωνικών υπηρεσιών». Νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό σύστημα, στην κατεύθυνση της πλήρους ιδιωτικοποίησής του, νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, οι οποίοι δεν έχουν κανένα άγχος για τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα, περιγράφουν με ωμό ρεαλισμό την επόμενη μέρα...

Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται ο παράγοντας «δικαίωμα ψήφου», το όπλο που έχει στα χέρια της η εργατική τάξη, οι φτωχοί αγρότες, οι μικρομεσαίοι, η νεολαία που συνθλίβεται στις μυλόπετρες του δικομματισμού. Στην Ελλάδα, υπάρχει ήδη μια συσσωρευμένη εμπειρία για το πού οδηγούν οι πολιτικές που μόλις αναφέραμε. Επομένως, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δε γνώριζε... Εχει γίνει άκρως επιθετική και ιταμή η αστική τάξη της χώρας, η συσσώρευση πλούτου και υπερκερδών στα χέρια μιας ελάχιστης μειοψηφίας πλουτοκρατών είναι κάτι το πρωτοφανές για τα νεότερα χρονικά της χώρας.

Κανείς δε δικαιούται να πει πως αγνοεί την κατάσταση αυτή ότι η αυριανή μέρα θα είναι ακόμα χειρότερη, εκτός εάν: Στηρίξει αποφασιστικά τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, απεγκλωβιστεί από τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια, μπει αποφασιστικά στους μικρούς και μεγάλους κοινωνικούς αγώνες, πιστέψει στις δυνάμεις του, πάρει τις τύχες στα χέρια του...