Η ανακοίνωση του προγράμματος της ΝΔ για την οικονομία ξεσήκωσε τις αναμενόμενες αντιδράσεις από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ και των στελεχών του στο στρατόπεδο των «κοινωνικών εταίρων». Αντιδράσεις που αποφεύγουν την ουσία όπως «ο διάβολος το λιβάνι» και περιορίζονται απλώς να δημιουργούν θόρυβο, ώστε να πείσουν την κοινή γνώμη ότι υπάρχει αντικείμενο αντιπαράθεσης, τη στιγμή που η ομοιότητα της πολιτικής τους έγινε για μια ακόμη φορά πασιφανής και στον οικονομικό τομέα. Τις τελευταίες μέρες η φράση «μας αντιγράψατε» κυριάρχησε στις πολιτικές κοκορομαχίες των εκπροσώπων του δικομματισμού. Το οικονομικό πρόγραμμα της ΝΔ επιβεβαίωσε την αλήθεια αυτής της αλληλοκατηγορίας, παρ' ότι θα φαινόταν λογική η προσπάθεια να εμφανιστούν σ' αυτό κάποιες διαφορές.

Αλλά κι η τέχνη της παραπλάνησης έχει τα όριά της. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα ανέδειξε το δημαγωγικό αδιέξοδο του δικομματισμού. Κι επειδή είναι τόσο εμφανής η ομοιότητά τους, η επόμενη φάση ήταν η τεχνητή πόλωση με αφορμή το ασφαλιστικό. Η θέση της ΝΔ ότι θα εφαρμόσει με τις απαραίτητες μετατροπές το νομοθετικό έργο της περιόδου 1990 - 93, αποτέλεσε «κόκκινο πανί» για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, παρ' όλο που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που διαδέχτηκαν αυτή της ΝΔ βασίστηκαν στο αντιασφαλιστικό έργο της και το συνέχισαν. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι το επιχείρημα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για τη μη κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ, ήταν πως είχαν πλέον δημιουργηθεί δεδομένα που δεν μπορούσαν να ανατραπούν. Ακόμη περισσότερο, η κοινή πολιτική που υιοθετούν τα δύο κόμματα βασίζεται στις κατευθύνσεις της Κομισιόν, από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι και τις πρόσφατες επικαιροποιήσεις της. Κάτι που εξηγεί και τους αντιασφαλιστικούς νόμους του ΠΑΣΟΚ.

Η ταύτιση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν είναι μόνο δεδομένη, αλλά και φανερή. Λένε «ναι» στην ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, υιοθετώντας όλες τις πολιτικές έννοιες που την επιβάλλουν και τη δικαιολογούν. Λένε «ναι» στην «επιχειρηματικότητα» υπονομεύοντας τις μη «βιώσιμες» μικρές επιχειρήσεις. Πλειοδοτούν στην προώθηση μέτρων ενίσχυσης της «ευελιξίας» στην εργασία. Αντιγράφουν τις ντιρεκτίβες της ΕΕ για τη δήθεν μείωση της ανεργίας μέσα από «ενεργητικά» μέτρα που στερούν κάθε στήριξη από τους άνεργους. Χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το εισόδημα των εργαζομένων και μιλούν για σύγκλιση με την ΕΕ, αλλά με κάθε ευκαιρία προειδοποιούν ότι οι αυξήσεις στις αποδοχές δεν επιτρέπεται να αναιρέσουν τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Υπερθεματίζουν και οι δυο για τις ιδιωτικοποιήσεις.

Ας αφήσουν λοιπόν τα παραμύθια. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Μιας κάλπικης λίρας που δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχίσει να εξαπατά τους εργαζόμενους. Η υπερψήφιση του ΚΚΕ είναι εκτός των άλλων η έμπρακτη επιλογή μιας εντελώς διαφορετικής πρότασης ανάπτυξης που θα έχει στο επίκεντρό της τον απλό άνθρωπο του μόχθου.