Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος (ΠΔ), που δημοσιοποίησε το υπουργείο Εσωτερικών για τους συμβασιούχους στο Δημόσιο, έδειξε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, παρά τις προεκλογικές της εξαγγελίες, δε σκοπεύει να επιλύσει το πρόβλημα των χιλιάδων συμβασιούχων.

Τα παραπάνω αποτελούν ακόμα μια επιβεβαίωση ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, εν γένει οι πολιτικοί εκπρόσωποι και εκφραστές των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, δεν μπορούν και δε θέλουν να λύσουν το πρόβλημα των χιλιάδων ανέργων, των υποαπασχολούμενων και των συμβασιούχων. Δεν μπορούν να εξασφαλίσουν πλήρη - σταθερή εργασία για όλους. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτεται το μέγεθος του εμπαιγμού των συμβασιούχων από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ, που, μαζί με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ισχυρίζονται ότι η κοινοτική οδηγία ή η προσφυγή σε νομικές και νομικίστικες διαδικασίες μπορούν να λύσουν το πρόβλημα των συμβασιούχων. Ισχυρισμός, που στόχο έχει να σπείρει αυταπάτες, να αμβλύνει την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων και να αποπροσανατολίσει τον αγώνα τους. Γιατί η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων είναι και αυτός ένας άλλος τρόπος για να διαιωνιστεί η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση.

Η πραγματικότητα αυτή δείχνει ότι το δικαίωμα στη δουλιά μπορεί να διεκδικηθεί μόνο μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων. Το αίτημα για δουλιά δεν μπορεί να λυθεί ούτε με αποσπασματικούς αγώνες κλάδων εργαζομένων, ούτε στα στενά πλαίσια μιας περιοχής. Το ίδιο αυτονόητο είναι ότι ο αγώνας αυτός, για να γίνει αποτελεσματικός, πρέπει να συνδέει το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλιά, με τα αιτήματα για κατάργηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, για δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες και τομείς κοινωνικού χαρακτήρα κ.ά. Με άλλα λόγια, με ένα πλαίσιο αιτημάτων, που η αγωνιστική τους διεκδίκηση οδηγεί προοπτικά στην αμφισβήτηση του συνόλου της αντεργατικής πολιτικής, στη σύγκρουση και στη ρήξη μ' αυτήν και τους φορείς της.

Γι' αυτό σήμερα απαιτείται ο συντονισμός της δράσης των εργαζομένων. Η ανάπτυξη κοινών αγώνων με στόχο τη λαϊκή συσπείρωση και την οικοδόμηση του Μετώπου της εργατικής τάξης με τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, τη νεολαία. Δρόμος μοναδικός και απαραίτητος, ώστε να συντελεστούν εκείνες οι ριζικές αλλαγές, που αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εργατικών και λαϊκών οικογενειών.